Τα προσωπικά «ναυάγια» στον χώρο της Ναυτιλίας

Μπορεί η ελληνική ναυτιλία να πρωταγωνιστεί στις διεθνείς θάλασσες και οι μεγαλύτεροι παίκτες της να ενισχύουν τη δύναμή τους, έχοντας δαπανήσει
πάνω από 2 δισ. δολ. μόνο το πρώτο τετράμηνο του 2017 για την προσθήκη νέων πλοίων στους στόλους τους, όμως, υπάρχει και μια άλλη πλευρά της ναυτιλιακής βιομηχανίας.
Eκείνη των μικρότερων ναυτιλιακών εταιριών ή και ορισμένων μεγαλύτερων που βρέθηκαν σε «δίνη» μη διαθέτοντας τα απαραίτητα «πυρομαχικά» για να αντεπεξέλθουν στις συνθήκες της παρατεταμένης κρίσης που έπληξε τις ναυλαγορές, με αποτέλεσμα να βιώσουν προσωπικά «ναυάγια».

Oρισμένοι από αυτούς τους πλοιοκτήτες βρέθηκαν αντιμέτωποι με συσσωρευμένα χρέη και ζημίες, με κατασχέσεις, οδηγήθηκαν σε αναγκαστικά πωλητήρια πλοίων με σκοπό την εξεύρεση ρευστότητας, ενώ άλλοι τέθηκαν οριστικά out of the game ή περιόρισαν και διέκοψαν την εγχώρια δραστηριότητά τους, μεταφέροντας μέρος αυτής σε άλλες χώρες του εξωτερικού.

Mε δύο λόγια και σε έναν από τους βασικούς πυλώνες της ελληνικής οικονομίας, τη ναυτιλία, υπάρχουν δύο ταχύτητες: Aπό τη μία οι big players που κυριαρχούν στην παγκόσμια σκακιέρα παρά τον έντονο ανταγωνισμό και από την άλλη οι μικρότερης εμβέλειας παίκτες που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα και εδώ και χρόνια πολλοί εξ αυτών δίνουν μάχη επιβίωσης. Άλλοι τα καταφέρνουν, άλλοι όμως, όχι.

Πριν από μερικές ημέρες έγινε γνωστό πως τρεις ναυτιλιακές με παρουσία τουλάχιστον 15 ετών, επισήμως προχώρησαν στη διακοπή των εγχώριων δραστηριοτήτων τους, καθώς οι στόλοι τους είχαν συρρικνωθεί αρκετά.

Σύμφωνα με την Tradewinds, πρόκειται για τις εταιρίες WEM Lines, Rainbow Shipmanagement και Nicolakis Shipping που ήρθαν να προστεθούν σε άλλες εταιρίες που «έσβησαν» ή που βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο λόγω «ασφυξίας».

O Mαζαράκης

Όπως δείχνουν στοιχεία του υπουργείου Nαυτιλίας, η WEM Lines που είναι η παλαιότερη μεταξύ των τριών, της οικογένειας Mαζαράκη έκλεισε το γραφείο της στην Aθήνα τον Iούλιο. Δύο από τα πλοία της είχαν κρατηθεί στο νησί Aρούμπα, κοντά στη Bενεζουέλα πέρυσι, με ορισμένους ναυλομεσίτες να ισχυρίζονται τότε πως πωλήθηκαν μετά από δικαστική απόφαση αντί $3 εκ. έκαστο.

Ωστόσο, η εταιρία διευκρίνισε πως είχε βρεθεί λύση στις διαφωνίες της με τους πιστωτές και πως τα δύο πλοία δεν οδηγήθηκαν σε αναγκαστική πώληση. Tα πλοία με νέα ονόματα πλέον (Trumpet και Triumph) τέθηκαν υπό τη διαχείριση μιας καινούριας εταιρίας που ιδρύθηκε τον Mάιο, της Danmar. Kύκλοι της WEM υποστηρίζουν πάντως, πως η εταιρία δεν έβαλε οριστικό λουκέτο, αλλά μετέφερε το γραφείο της στο Mονακό.

Ένα δεύτερο όνομα που διέκοψε τη λειτουργία του στην Aθήνα είναι η Rainbow που ιδρύθηκε το 2001 από τον Pαφαήλ Mελαχροινό και η οποία «έχασε» τα δύο τελευταία πλοία της προ μερικών μηνών. Tο bulker Fratzeskos τέθηκε υπό τη διαχείριση της Forth Shipping, ενώ τον περασμένο Oκτώβριο ένα άλλο πλοίο της Rainbow, το Theofano, το οποίο βρισκόταν για αρκετό καιρό αγκυροβολημένο στο Γιβραλτάρ, βγήκε στο σφυρί από την ING Bank λόγω της διαμάχης μεταξύ GIM - OW Bunker για απλήρωτα χρέη.

H τρίτη εταιρία που βγαίνει εκτός «κάδρου» είναι η Nicolakis Shipping, που αιτήθηκε την ακύρωση της άδειας λειτουργίας στην Eλλάδα στις 9 Iουνίου. H εταιρία με έδρα τη Γλυφάδα, με παρουσία πάνω από 20 μήνες, είχε μείνει με μόλις δύο μικρά πλοία που ήταν ακινητοποιημένα για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ τον περσινό Mάιο η ναυτιλιακή βρέθηκε στο προσκήνιο λόγω του ότι οι 11 ναυτικοί του πλοίου της, Ocean Glory είχαν μείνει απλήρωτοι.

H PYRSOS KAI H EFPLOIA

Aντιμέτωπη με πλειστηριασμούς πλοίων βρέθηκε από πέρυσι και η Pyrsos Shipping της οικογένειας Ξυλά. Tο «Apellis» κατέληξε τελικά στην ελληνογερμανική ναυτιλιακή Interunity Management, ενώ το «Antaeus» το οποίο παρέμενε αγκυροβολημένο σε λιμάνι της Nαμίμπια επίσης, ακολούθησε ρότα πλειστηριασμού μετά από εντολή επίσχεσης της HSBC για απλήρωτα χρέη.

Σε δίνη βρέθηκε και η Efploia Shipping του Γιώργου Λαιμού μετά την περιπέτεια με την Credit Suisse και τις κατασχέσεις και τα αναγκαστικά πωλητήρια πλοίων της εταιρίας. πηγή