πολύ κάτω του 20% και είναι διάχυτη η ανησυχία εάν θα καταφέρει το σημερινό κόμμα να φθάσει ενωμένο ως τις ευρωεκλογές.
Από τον Ian Ford
Ο Τσακαλώτος δέχεται σφοδρή πίεση από τους ατίθασους 53 να εγκαταλείψει τη κυβέρνηση και να προχωρήσει σε ρήξη με τον Σύριζα του Τσίπρα.
Την ίδια στιγμή ο Αλέξης Τσίπρας δέχεται εισηγήσεις να ξεφορτωθεί τον Παύλο Πολάκη εδώ και τώρα.
Οπως όλα δείχνουν ο Πολάκης θα έχει την τύχη του Πάνου Καμμένου και όλων όσων έχουν αποκεφαλισθεί από τον Αλέξη Τσίπρα στη διάρκεια της φρενήρης πορείας του από τα Τζουμέρκα στα ευρωπαικά σαλόνια.
Ο Πολάκης αποτελεί κόκκινο πανί για τον ιστορικό πυρήνα του Σύριζα. Κάθε άλλο παρά τυχαία δεν είναι η κριτική προς το πρόσωπο του υπουργού από την ΕΦΣΥΝ, την Ηρώ Διώτη, τον Σαββόπουλο και πολλούς άλλους. Η θυσία του Πολάκη θα είναι η τελευταία απέλπιδα προσπάθεια του Τσίπρα να αποφύγει τη συντριβή-ένα ποσοστό 14-16% που το έχει στο τσεπάκι του εάν κάνει το λάθος να πάει σε εκλογές τον Οκτώβριο του 2019.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλώντας πριν λίγες ώρες σε στενό κύκλο εξομολογήθηκε ότι προτιμά οι εθνικές εκλογές να διαξαχθούν τον Οκτώβριο ώστε να έχει εξαυλωθεί ο Σύριζα.
-Ως τότε είναι πολύ πιθανό να έχει πέσει στο 14%…
εξηγούσε ο αρχηγός της ΝΔ.
Την ίδια στιγμή πληροφορίες του Κουρδιστού Πορτοκαλιού θέλουν ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ όπως ο Κώστας Σημίτης, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης, κλπ να ετοιμάζονται να δώσουν μια κοινή συνέντευξη τύπου στην οποία θα εξηγούν γιατί θα πρέπει να φύγει ο Σύριζα από τη κυβέρνηση.
Κι όλα αυτά με φόντο ένα παγκόσμιο οικονομικό κραχ που βρίσκεται προ των πυλών και για το οποίο γράφει ο Κώστας Στούπας στο Capital.gr>
Η FED, η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ πριν λίγες εβδομάδες κατά τη συνεδρίαση του Ιανουαρίου, ανέκοψε την αύξηση των επιτοκίων, διατηρώντας τα σταθερά περί το 2,5%.
Προχθές δημοσιοποιήθηκαν τα πρακτικά της συνεδρίασης και αποκάλυψαν πως το συμβούλιο που έλαβε την απόφαση ήταν διχασμένο.
Ιδού πως περιέγραψε προχθές το Capital.gr την εξέλιξη αυτή:
“Όπισθεν” τράβηξαν οι δείκτες του αμερικανικού χρηματιστηρίου μετά τη δημοσιοποίηση των πρακτικών της Federal Reserve από τη συνεδρίαση του Ιανουαρίου τα οποία έδειξαν ότι οι αξιωματούχοι της τράπεζας είναι ανήσυχοι για τις επιπτώσεις “ενός ασθενέστερου outlook και της αυξημένης αβεβαιότητας για τις ξένες οικονομίες”.
Η επιτροπή νομισματικής πολιτικής φάνηκε διχασμένη ως προς το αν οι αγορές πρέπει να περιμένουν “περαιτέρω σταδιακές αυξήσεις επιτοκίων”. Στο μεταξύ, “σχεδόν όλα” τα μέλη της επιτροπής αναμένουν ότι η Fed θα σταματήσει να μειώνει το μέγεθος του ισολογισμού της αργότερα το τρέχον έτος….”
Η FED λοιπόν φοβάται να πάει τα επιτόκια πάνω από το 2,5% όταν ο προηγούμενος ανοδικός κύκλος σταμάτησε στο 5,5% και οι προηγούμενοι ακόμη ψηλότερα.
Όσο πιο χαμηλά σταματά ο κύκλος ανόδου των επιτοκίων τόσο πιο αδύναμη είναι η ισχύς της οικονομικής ανάπτυξης.
Η ΕΚΤ δεν έχει τολμήσει να προχωρήσει ούτε σε μια κίνηση ανόδου των επιτοκίων. Μόνο η προαναγγελία της διακοπής του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης έχει μειώσει τις προβλέψεις για ανάπτυξη στη Γερμανία (την ατμομηχανή της Ε.Ε.) από το 2% περίπου κοντά στο 1%. Με αυτό τον ρυθμό μέχρι το Πάσχα θα μιλάμε για ύφεση…
Αν η γερμανική οικονομία επιβραδυνθεί, οι υπόλοιπες της Ε.Ε. θα πέσουν σε “κατάθλιψη” και οι επιπτώσεις θα αγγίξουν την παγκόσμια οικονομία.
Οι κεντρικές τράπεζες συνεχίζουν να διατηρούν τα χρηματιστήρια σε κατάσταση “φούσκας” γιατί τα τεχνικά αυξημένα περιουσιακά στοιχεία ωθούν τους καταναλωτές να ξοδεύουν, στηρίζοντας την οικονομική δραστηριότητα.
Οι λιανικές πωλήσεις στις ΗΠΑ στα τέλη του 2018 βυθίστηκαν και αυτό αποδίδεται στη διόρθωση τιμών που εμφάνισαν τα χρηματιστήρια μεταξύ Οκτωβρίου και Ιανουαρίου.
Αντιλαμβάνεται κάποιος γιατί στη συνεδρίαση του Ιανουαρίου η FED ανέκοψε την αύξηση των επιτοκίων.
Ο περισσότερος κόσμος εκτός των άλλων είναι οικονομικά αναλφάβητος και δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνουν όλα αυτά και ειδικά τα αρνητικά επιτόκια.
Το χρήμα είναι εμπόρευμα και σαν εμπόρευμα έχει αξία ανάλογα με την προσφορά και τη ζήτηση. Μηδενικά επιτόκια σημαίνει μηδενική ζήτηση…
Ένα απλό παράδειγμα είναι το εξής: Ένας γεωργός παράγει ντομάτες για να τις πουλά και να κερδίζει χρήματα. Αν αντί να του προσφέρουν χρήματα για να πάρουν ντομάτες αναγκάζονταν μαζί με κάθε ντομάτα που πουλάει να πληρώνει και τον αγοραστή, θα συνέχιζε να μοχθεί για να παράγει ντομάτες; Όχι, βέβαια… Αυτό σημαίνει αρνητικά επιτόκια, για κάθε Ευρώ που καταθέτεις στην τράπεζα αντί να εισπράττεις τόκο, πληρώνεις…
Από τον Οκτώβριο του 2018 και μετά παρατηρείται το εξής φαινόμενο που δεν θα το δείτε στα πρωτοσέλιδα της οικονομικής ενημέρωσης. Ενισχύεται παράλληλα η ισοτιμία του δολαρίου και η τιμή του χρυσού. Τούτο συμβαίνει σπάνια και υποδηλώνει έναρξη αναζήτησης ασφαλών καταφυγίων. Απομένει ακόμη το Ελβετικό Φράγκο για να συμπληρωθεί η τριπλέτα ενός πανικού…
Στις αγορές ελπίζουν πως μια θετική κατάληξη στις συνομιλίες ΗΠΑ και Κίνας σε σχέση με τον εμπορικό πόλεμο, θα δώσει νέα ώθηση στις αγορές και την παγκόσμια οικονομία. Το πιθανότερο είναι οι αγορές να αναζητούν μια θετική είδηση για να περάσουν τα υπερτιμημένα αξιόγραφα από τα χέρια του έξυπνου χρήματος στα χέρια των άλλων…
Τούτα όμως θα είχαν τη συνήθη οικονομική αξία αν λάμβαναν χώρα στα πλαίσια ενός συνηθισμένου χρηματιστηριακού και οικονομικού κύκλου, όπως ήταν ο προηγούμενος που διερράγη το 2008 όταν όλες οι μεγάλες οικονομίες εφάρμοσαν ένα κοινό πρόγραμμα ανάσχεσης με τη FED να λειτουργεί περίπου σαν Παγκόσμια Κεντρική Τράπεζα.
ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα το 2018 εν αντιθέσει με το 2008 βρίσκονται σε απόκλιση και το πιθανότερο είναι σε μια κρίση να κινηθούν ανταγωνιστικά προσπαθώντας η μία να μεταφέρει τις συνέπειες της κρίσης στην άλλη, μέσω ενός εμπορικού και νομισματικού ανταγωνισμού.
Όλα αυτά σε ένα κλίμα κοινωνικής και πολιτικής έντασης στις κοινωνίες της Δύσης. Η κατάσταση αυτή της έντασης κινείται από χώρα σε χώρα με όλο και πιο αυξημένη ισχύ.
Τον τελευταίο καιρό κορυφώνεται στη Γαλλία με την όξυνση ενός κύματος αντισημιτισμού, ρατσισμού και αντιελιτισμού όπως το περιέγραφε χθες η ηλεκτρονική έκδοση του Εκόνομιστ.
Όπως αναφερόταν στην ανάλυση του περιοδικού: “Ο Jean Garrigues, ιστορικός στο Πανεπιστήμιο της Ορλεάνης, συγκρίνει τον σημερινό τοξικό συνδυασμό αντί-κοινοβουλευτισμού και αντισημιτισμού με τη δεκαετία του 1930.
Αν υπάρχει σχέση μεταξύ αυτών των διαφορετικών πτυχών, φαίνεται ότι όλοι αυτοί οι στόχοι θεωρούνται, σωστά ή λανθασμένα, ως μέρος της ελίτ – ή, ακριβέστερα, μέρος μιας παράνομης, ανυπόστατης ελίτ που εξαπάτησε τον λαό…”.
Στην Ελλάδα ο λαϊκισμός είναι στην εξουσία, αν κοιτάξετε τον λόγο που εκπέμπει ο “Συριζο-Πολακισμός” για όλα φταίνε οι “κοστουμάτοι” και οι τεχνοκράτες. Ο έτερος (και εταίρος) ακροδεξιός πυλώνας του λαϊκισμού υποστηρίζει πως φταίνε και οι ξένοι, ο Σόρος και φυσικά οι εβραίοι…”.
“Η ιδιαιτερότητα της τρέχουσας περιόδου”, έγραφε τις προάλλες ο Alain Duhamel στην Libération, “δεν είναι η βία αλλά το μίσος”.
Από την άλλη πλευρά ο Christophe Chalençon, ένας εκ των διοργανωτών των κινητοποιήσεων των “κίτρινων γιλέκων” προειδοποίησε πρόσφατα ότι “αν ρίξουν μια σφαίρα στο κεφάλι μου, ο Macron θα καταλήξει στη γκιλοτίνα”.
Το κίνημα των “κίτρινων γιλέκων” ξεκίνησε σαν μια αυθόρμητη διαμαρτυρία για τις αυξήσεις λόγω φορολογίας στα καύσιμα. Γρήγορα στις κινητοποιήσεις εισχώρησαν ομάδες της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς και αναβάθμισαν τους στόχους και το επίπεδο βίας.
Ενίοτε διάφορες φατρίες του κινήματος έρχονται και σε βίαιες μεταξύ τους συγκρούσεις αλλά ο κοινός στόχος παραμένει η ανατροπή της κυβέρνησης Μακρόν.
Κατά τον Εκονομιστ: “Αυτό το αμείλικτο σκηνικό φαίνεται να έχει νομιμοποιήσει μια μορφή βίαιου μίσους”.
Αυτό που κάποτε περιοριζόταν στις αχαλίνωτες λεκτικές αντιπαραθέσεις στα κοινωνικά δίκτυα φαίνεται να έχει μεταφερθεί στο πεζοδρόμιο.
Έχουμε ξαναμιλήσει για τα αίτια της δυσαρέσκειας που τροφοδοτεί τον λαϊκισμό, ο οποίος αν αφεθεί ανεξέλεγκτος όπως τη δεκαετία του ’30 μπορεί να οδηγήσει σε εμπορικούς και νομισματικούς και εν συνεχεία θερμούς πολέμους.
Ένα από τα βασικότερα αίτια είναι οι οικονομικές συνέπειες της εξέλιξης της μεταπολεμικής δημογραφικής καμπύλης και οι αλματώδεις τεχνολογικές εξελίξεις. Οι φθηνές εισαγωγές από την Κίνα βρίσκονται πλέον σε φθίνουσα πορεία και ο εμπορικός πόλεμος δεν είναι παρά μια δικαιολογία των λαϊκιστών να καρπωθούν τη δυσαρέσκεια.
Οι εξελίξεις στη ρομποτική και την τρισδιάστατη εκτύπωση απειλούν περισσότερο οικονομίες σαν της Κίνας παρά της Δύσης, η οποία έχει υποστεί το πρώτο κύμα αποβιομηχάνισης.
Δυστυχώς η δημογραφική καμπύλη πρέπει να ολοκληρώσει τον κύκλο της μέχρι οι νέοι (και οι οικονομικές τους ανάγκες) στις κοινωνίες της Δύσης να γίνουν περισσότεροι από τους γέρους και η αισιοδοξία να επιστρέψει.
Οι νέοι (οι νέοι της χιλιετίας) σήμερα στις κοινωνίες της Δύσης εκτός από ό,τι είναι λιγότεροι, έχουν ανατραφεί σε ένα κόσμο υπερβολικής ασφάλειας και ευημερίας με αποτέλεσμα να έχει ατροφήσει το ένστικτο επιβίωσης που αποτελεί βασικό παράγοντα της προσωπικής, κοινωνικής και οικονομικής προόδου.
Για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο η επόμενη γενιά λόγω της δημογραφικής κάμψης και του χρέους που αφήνει πίσω η γενιά του baby boom υπολογίζει πως θα ζήσει με χαμηλότερα στάνταρ απ’ ό,τι η προηγούμενη. Αν και αυτό είναι σχετικό, αποτελεί τη βασική πηγή δυσαρέσκειας όλων με όλα.
Μόνο ο μηδενισμός του κοντέρ όσων θεωρούνται κεκτημένα και δεδομένα μέσω μιας κρίσης μπορεί να συνεφέρει τους δυσαρεστημένους της “εύφορης κοιλάδας”.
Το “πάρτι” του αιώνα φαίνεται πως πλησιάζει…
0 comments:
Πείτε μας την γνώμη σας
Έχετε κάτι να μας'προτείνετε ... !