Ο Πέτρος Κασιμάτης στο τελευταίο αρχέγονο δάσος με τους Βίσονες

Το πιο αρχέγονο δάσος της Ευρώπης είναι εδώ στη Λευκορωσία που τη διασχίζουμε από άκρου σε άκρο. Εδώ θυμώνουν οι βίσονες και τρέχουν στα
αιώνια λιβάδια , εδώ μένεις σε αγροικίες με ζεστασιά μόνο με την πυρά από τα αιωνόβια ξύλα. Η ιδιωτικότητα εδώ λέγεται εξερεύνηση! Λέγεται διαμονή με λύχνους την ώρα που ακούς τους λύκους να αλυχτούν στην απέναντι πλαγιά. Από μακριά είναι αναμμένη μια φωτιά. Από μακριά ακούς τα χτυπήματα στο δέντρο ενός ξυλοκόπου.

Εδώ, 140 χιλιόμετρα από το Μίνσκ , όπως μας το έλεγε η Αναστασία από το ταξιδιωτικό πρακτορείο «Μουζενίδης» πως εδώ ζεις στα όρια. «Ιππεύοντας άλογα , κυνηγώντας , ψάχνοντας για Βίσονες». Για να προσθέσει κι η Ξένια Γκουλιακέβιτς από το «Παρανταις τραβελ» ότι «εδώ όσοι αγαπούν τη φύση κατευθύνονται προς τους βίσονες. Υπάρχει ένα χαμένο χωριό εδώ όπου μπορείς να οργώσεις κι εσύ τα χωράφια, να αρμέξεις, να κυνηγήσεις τα θηρία του δάσους, να μείνεις στις αγροικίες του 18ου αιώνα χωρίς φυσικά ρεύμα και ανέσεις….».




Αποστολή : Πέτρος Κασιμάτης


Το χωριό λέγεται Νανόνε Νοβοσέλια , αλλά μπορείς να βρεθείς και στο δάσος Μπελαβέσκαγια Πούσα που είναι ένα αληθινό θαύμα για τούς αναζητητές μιας αυγής που καλπάζουν μπροστά τους κερασφόρα ζώα αρκετών τόνων. Που βγάζουν άναρθρες κραυγές και το ποδοβολητό τους θυμίζει τη Βιβλική Εδέμ.





Πριν από την εμφάνιση των ανθρώπων στη γη, μεγάλο μέρος της βορειοανατολικής Ευρώπης καλυπτόταν από αρχέγονα δάση που εκτείνονταν για χιλιάδες χιλιόμετρα στις ευρωπαϊκές πεδιάδες. Σήμερα έχουν εξαφανιστεί σχεδόν εξ ολοκλήρου, μόνο με μερικά δείγματα παλαιών δέντρων να υπάρχουν στις πιο απομακρυσμένες γωνιές των Καρπαθίων. Το δάσος Bialowieza, που εκτείνεται στα σύνορα μεταξύ Πολωνίας και Λευκορωσίας, αποτελεί εξαίρεση.





Ο Πέτρος Κασιμάτης σε μια διαδρομή στα θηριώδη δάση της Λευκορωσίας


Καλύπτει μόλις 1.500 τετραγωνικά χιλιόμετρα και αντιπροσωπεύει το τελευταίο αρχέγονο δάσος στην Ευρώπη. Σήμερα φιλοξενεί τεράστιες ερυθρελάτες, βελανιδιές και πάνω από 20.000 είδη ζώων, συμπεριλαμβανομένου και του βαρύτερου χερσαίου ζώου της Ευρώπης, τον ευρωπαϊκό βίσωνα, που έφτασε πολύ κοντά στην εξαφάνιση στις αρχές του 20ού αιώνα.

Το κυνήγι στο δάσος Bialowieza ανάγεται στον 14ο αιώνα, όταν ο τότε Πολωνός βασιλιάς έδωσε περιορισμένες άδειες κυνηγιού. Μέχρι τον 15ο αιώνα, οι κυνηγοί αυξήθηκαν, ενώ και ο ίδιος ο Πολωνός βασιλιάς Władysław Jagiełło κυνηγούσε εκεί. Στη μέση του δάσους, μάλιστα, κατασκεύασε για τον εαυτό του ένα ξύλινο κυνηγετικό καταφύγιο, βαμμένο σε άσπρο χρώμα το οποίο έγινε σιγά-σιγά σύμβολο για το δάσος.





Bialowieza σημαίνει “Λευκός Πύργος” στα Πολωνικά. Όταν βασιλιάς έγινε ο Sigismund the Old, απαγόρευσε το κυνήγι μέσα στο δάσος, που παρέμεινε ανενόχλητο και άθικτο μέχρι τα τέλη του 17ου αιώνα, όταν άρχισαν να δημιουργούνται μικρά χωριά στο εσωτερικό του με τους κατοίκους να κάνουν εξόρυξη των κοιτασμάτων σιδηρομεταλλεύματος που υπήρχαν εκεί.

Στα τέλη του 18ου αιώνα, ο Τσάρος Παύλος Ι κατήργησε κάθε προστασία και το δάσος Bialowieza γέμισε και πάλι με κυνηγούς βισόνων, ενώ σε μόλις 15 χρόνια, ο αριθμός τους μειώθηκε από 500 σε λιγότερο από 200. Οι δεκαετίες του 1800 κύλησαν με εναλλάξ αποφάσεις, υπέρ και κατά του κυνηγιού. Στις αρχές του 20ού αιώνα, με τους Ρώσους τσάρους υπό έλεγχο, το δάσος δέχτηκε μια μεγάλη επίθεση από κυνηγούς. Χιλιάδες ελάφια και αγριόχοιροι σκοτώθηκαν, με τον τελευταίο άγριο ευρωπαϊκό βίσονα να πυροβολείται το 1921.





Αφού οι Τσάροι ανατράπηκαν και η Πολωνία ανέκτησε τον έλεγχο της περιοχής, μετά το τέλος του πολωνικού-σοβιετικού πολέμου το 1921, το δάσος Bialowieza χαρακτηρίστηκε Εθνικό Αποθεματικό. Το 1929, η πολωνική κυβέρνηση αγόρασε τέσσερις βίσονες από διάφορους ζωολογικούς κήπους και τους απελευθέρωσε στο δάσος. Σε μόλις δέκα χρόνια, ο αριθμός τους αυξήθηκε σε 16. Και ενώ όλα φαινόταν να είναι εντάξει, άρχισε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Με τον Χίτλερ να διεξάγει εθνοκάθαρση, το δάσος Bialowieza έγινε τόπος προσφύγων, τόσο για τους Πολωνούς όσο και για τους Σοβιετικούς συμπατριώτες.





Οι πρώτοι που μας πληροφόρησαν για να βρούμε τους βίσονες ήταν οι ταξιδιωτικοί πράκτορες της χώρας

Από την άλλη πλευρά των συνόρων , τα δάση της Λευκορωσίας έμειναν ανέγγιχτα. Για αυτό και ο υφυπουργός Τουρισμού ο Μιχαήλ Πορτνόυ δίνει βαρύτητα στον κυνηγητικό τουρισμό, αλλά και στη διαμονή στο αρχέγονο δάσος με τους βίσονες. Που οι Λευκορώσοι κατάφεραν να αυξήσουν τον αριθμό τους και να τους κάνουν εμβληματικά σύμβολα για την άγρια πανίδα . Εδώ, σε συνδυασμό με τον αγροτοτουρισμό οι Λευκορώσοι καταφέρνουν να καταπλήξουν την Ευρώπη. Εφαρμόζουν πρωτοποριακές ιδέες και μερικές φορές καινοτομούν. Τις προάλλες ο Γενικός Γραμματέας της Παγκόσμιας Ένωσης Τουρισμού πήγε σε ένα χωριό του 18ου αιώνα , χαμένο από τους χάρτες και ζύμωνε ψωμί.
Ας το εφαρμόσουμε κι εμείς στην Όλυμπο της Καρπάθου. Ας το κάνουμε σε ένα ταπεινοχώρι του Έβρου. Ας το επιχειρήσουμε στην κτηνοτρόφο Κέα στις Κυκλάδες ανάβοντας ξύλα στο φούρνο και ρίχνοντας καλοζυμωμένο αλεύρι.

πηγή