ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΣΤΕΦΑΝΗ Κάντο όπως το Ισραήλ. Η απάντηση στο πολεμικό θράσος του Ερντογάν

Στις 7:45 το πρωί της 5ης Ιουνίου 1967, όλα τα διαθέσιμα πολεμικά μαχητικά του Ισραήλ (197 τον αριθμό) «σηκώθηκαν» και επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά σε 19 αιγυπτιακά αεροδρόμια,
καταστρέφοντας μέσα σε τρεις ώρες σχεδόν όλη την αεροπορία της Αιγύπτου, που αριθμούσε 400 αεροπλάνα.

Από τον Ιan Ford

Κάντο, όπως το Ισραήλ,

Αυτό πρέπει να είναι το δόγμα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων απέναντι στον τουρκικό τσαμπουκά.
Μία πολεμική αντίδραση ασύλληπτη σε ταχύτητα και εύρος χτυπήματος σε θέσεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων που δε θα το περιμένουν οι Τούρκοι στρατηγοί.

Η αντίδραση του Ισραήλ όταν αισθάνθηκε ότι οι γείτονές του το περικυκλώνουν απειλητικά είναι χαρακτηριστική. Ο περίφημος πόλεμος των 6 ημερών είναι ένα σύγχρονο μάθημα πολέμου που θα το ζήλευαν οι μεγαλύτεροι στρατηλάτες της Ιστορίας.

Ενα χτύπημα blitzkrieg από το οποίο μόνο διδάγματα μπορούμε να αντλήσουμε.

Ο πόλεμος των έξι ημερών ήταν αρκετός για να εδραιωθεί το Ισραήλ ως η πιο ικανή αεροπορική δύναμη της περιοχής, τίτλο που φέρει μέχρι και σήμερα.

Με τον περιγραφικό αυτό όρο εννοούμε τον πόλεμο που ξέσπασε στις 5 Ιουνίου 1967 μεταξύ Ισραήλ και των γειτονικών του αραβικών χωρών (Αιγύπτου, Συρίας και Ιορδανίας).

Το Ισραήλ, 19 χρόνια μετά την ίδρυσή του, πάλευε ακόμα για την ύπαρξή του, ενώ οι Άραβες επιδίωκαν την εξαφάνισή του.

Οι εχθροπραξίες περατώθηκαν πέντε μέρες αργότερα, στις 10 Ιουνίου, με θρίαμβο των Ισραηλινών, που τριπλασίασαν τα εδάφη τους, κατακτώντας το Σινά, τη Λωρίδα της Γάζας, τη Δυτική Όχθη, την Ανατολική Ιερουσαλήμ και τα Υψίπεδα του Γκολάν.

Στις αρχές του 1967, έπειτα από μια περίοδο σχετικής ηρεμίας, που ακολούθησε τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1956, οι αψιμαχίες ξανάρχισαν στα σύνορα του Ισραήλ και των γειτονικών του αραβικών κρατών.

Παλαιστίνιοι μαχητές πραγματοποιούσαν επιθέσεις στο έδαφος του Ισραήλ, ενώ ο Αιγύπτιος ηγέτης Νάσερ ζήτησε την απόσυρση των δυνάμεων του ΟΗΕ από το Σινά στις 18 Μαΐου και μετέφερε στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή.

Έπειτα από 11 χρόνια, Ισραηλινοί και Αιγυπτιακοί ήρθαν και πάλι πρόσωπο με πρόσωπο.
Το κλίμα βάρυνε από την απόφαση του αιγύπτιου προέδρου Νάσερ να επιβάλει ναυτικό αποκλεισμό για τα ισραηλινά πλοία στις 22 Μαΐου. Οκτώ μέρες αργότερα, Αίγυπτος και Ιορδανία υπέγραψαν σύμφωνο αμυντικής συνεργασίας, που θορύβησε τους Ισραηλινούς, καθώς οι αραβικές δυνάμεις βρίσκονταν σε απόσταση 17 χιλιομέτρων από τη Μεσόγειο. Αυτό σήμαινε ότι μια καλά οργανωμένη επίθεση κατά του Ισραήλ θα μπορούσε να αποκόψει τη χώρα στα δύο.

Στις 4 Ιουνίου στη συμμαχία Αιγύπτου, Ιορδανίας και Συρίας προστέθηκε και το Ιράκ.

ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση κατάλαβαν πλέον ότι ο πόλεμος ήταν αναπόφευκτος και συνέστησαν αυτοσυγκράτηση.

Αυτό δεν εμπόδισε το Ισραήλ να χτυπήσει πρώτο τον πιο ισχυρό κρίκο της συμμαχίας, την Αίγυπτο.
Στις 7:45 το πρωί της 5ης Ιουνίου 1967, όλα τα διαθέσιμα πολεμικά αεροπλάνα του Ισραήλ (197 τον αριθμό) «σηκώθηκαν» και επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά σε 19 αιγυπτιακά αεροδρόμια, καταστρέφοντας μέσα σε τρεις ώρες σχεδόν όλη την αεροπορία της Αιγύπτου, που αριθμούσε 400 αεροπλάνα.

Οι Ισραηλινοί, με απώλειες μόνο 19 αεροσκαφών, σημείωσαν ένα απροσδόκητο θρίαμβο, που δεν μπορούσε να φανταστεί ούτε και ο πιο αισιόδοξος στρατιωτικός τους. Παράλληλα, με συνεχείς αεροπορικές επιδρομές την ίδια μέρα προκάλεσαν ανεπανόρθωτες καταστροφές στις αεροπορίες των λοιπών συμμάχων των Αιγυπτίων. Η απόλυτη υπεροχή του Ισραήλ στον αέρα υπήρξε καθοριστικός παράγοντας στην εύκολη και γρήγορη επικράτησή του.

Την ίδια ώρα, οι ισραηλινές χερσαίες δυνάμεις εξαπέλυαν επίθεση εναντίον των αιγυπτιακών στο Σινά και τη Λωρίδα της Γάζας. Με ένα ευφυές στρατήγημα, τα τεθωρακισμένα του στρατηγού Αριέλ Σαρόν βρέθηκαν πίσω από τις αιγυπτιακές δυνάμεις, κυκλώνοντάς τις. 

Από εκείνη τη στιγμή, στο νου των Aιγύπτιων ιθυνόντων ήταν το πώς οι δυνάμεις τους θα υποχωρήσουν με ασφάλεια από το αραιοκατοικημένο Σινά για να προστατεύσουν το Κάιρο. Μέσα σε 11 χρόνια οι ισραηλινοί καταλάμβαναν για δεύτερη φορά τη Χερσόνησο του Σινά.

Αλκιβιάδης Στεφανής>Έχουμε τις απαντήσεις στον τουρκικό τσαμπουκά


Israeli troops after winning the Six-Day War in 1967

«Στη Λιβύη το τοπίο είναι πολύ θολό ακόμα. Η Τουρκία διάλεξε πλευρά και φαίνεται αυτή να κερδίζει, αλλά υπάρχουν πολλά γεωστρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή και ακόμα δεν είναι τίποτα σίγουρο» εκτίμησε ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας, Αλκιβιάδης Στεφανής, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό ΘΕΜΑ 104,6 και τον Ηλία Σιακαντάρη.

Η κατάσταση από την απέναντι πλευρά είναι όπως κάθε μέρα, είναι ήρεμη, εξήγησε για τον Έβρο και τα ελληνοτουρκικά σύνορα ο κ. Στεφανής, ξεκαθαρίζοντας ότι τίποτα δεν θυμίζει την εικόνα του περασμένου Φεβρουαρίου-Μαρτίου, με χιλιάδες μετανάστες να ωθούνται από την Τουρκία στις Καστανιές Έβρου και να προσπαθούν να περάσουν στην ελληνική πλευρά.

Για κάθε δράση τουρκική, για κάθε σενάριο, υπάρχουν δράσεις δικές μας, εξήγησε ακόμη ο κ. Στεφανής.

«28 Φεβρουαρίου, όταν δεχτήκαμε την επίθεση στον Έβρο, η αντίδρασή μας ήταν τέτοια, που σταματήσαμε εκείνο το βράδυ την είσοδο 9.500 μεταναστών» υπενθύμισε ο υφυπουργός. «Αυτό δεν θα ήταν δυνατό να συμβεί, αν δεν υπήρχε ο κατάλληλος σχεδιασμός» υπογράμμισε.

«Λύσεις υπάρχουν» επέμεινε, τονίζοντας ότι «οι δράσεις φέρνουν αντιδράσεις και αντι-αντιδράσεις, στο πλαίσιο ενός πολιτικού παιγνίου». «Έχει πολλά ακροατήρια, τα οποία προσπαθεί να πείσει» σχολίασε για τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και το πώς κινείται εντός και εκτός Τουρκίας, χωρίς ωστόσο να απομονώνεται.

«Ο Ερντογάν θέλει να μείνει στην ιστορία ως ο πατέρας των Τούρκων, αντικαθιστώντας τον προηγούμενο» εκτίμησε.

«Ο Ερντογάν μας υπολογίζει πάρα πολύ, ιδιαίτερα μετά την ευθύς εξ αρχής σκληρή μας στάση. Αυτό τον προβληματίζει πάρα πολύ» επισήμανε ακόμη ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας, εκτιμώντας στο σημείο αυτό ότι η Τουρκία «δεν θέλει θερμό επεισόδιο, δεν την συμφέρει ένα θερμό επεισόδιο».

«Ο πυλώνας ισχύος της άμυνας είναι ο τελευταίος που εμπλέκεται σε μια κρίση» υπογράμμισε, τέλος, κληθείς να σχολιάσει το πόσο πιθανό είναι το σενάριο στρατιωτικής εμπλοκής.   

πηγή