Τον άνθρωπο θα τον καταλάβεις στο διαζύγιο!

Τον άνθρωπο θα τον καταλάβεις στο διαζύγιο, τον αδερφό στην κληρονομιά, το φίλο στα δύσκολα, την ερωμένη το καλοκαίρι, και τον εαυτό σου όταν θα πιάσεις πάτο!
Σοφή κουβέντα, αλλά… τον άνθρωπο τον καταλαβαίνεις σε κάθε του έκφανση, όταν τον ζεις… απλά δεν θέλεις να δεις κάποια μελανά σημεία προειδοποίησης, ούτε στον άλλον, αλλά ούτε και σ’ εσένα…

Αυτό που ζούσες στα … μέλια, αυτό ήταν και στο διαζύγιο… κι ύστερα μπαίνει μπροστά το “εγώ”… και γίνονται όλα θρύψαλα… συντρίμμια…

Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι… οι ίδιοι είναι πάντα κι οι πιο πολλοί βγάζουν έναν εαυτό που δεν είναι δικός τους…

Απλά στο διαζύγιο, βγαίνει στην επιφάνεια η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού… αυτή που πάντα κουβαλάνε οι άνθρωποι μέσα τους και προσπαθούν να την καλύψουν με ψεύτικες εικόνες…

Σ΄ένα διαζύγιο, φταίνε πάντα και οι δυο…ποτέ η μια πλευρά…

“50-50”, όπως έλεγα και λέω πάντα… κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών… άλλος βάζει πέτρες κι άλλος πετραδάκια, αλλά ο … φράκτης που τους χωρίζει είναι… “50-50″…

Καλλιόπη
Υ.Γ. Κάθε διαζύγιο, είναι κι ένας θάνατος… πονάει… αφήνει σημάδια…

Για τους πολλούς, γίνεται ο ρυθμιστής της ζωής τους και για τους λίγους μια ευκαιρία να λειανουν τις κοφτερές γωνίες της ψυχής τους






Γράφει ο Κωνσταντίνος Καρύδης

“Δεν ξέρω πώς γίνεται να μην την ήξερα τόσο χρόνια..”
Α ρε Μάνο, καβατζάραμε τα 45, κι ακόμα δεν έμαθες!
Τον άνθρωπο θα τον καταλάβεις στο διαζύγιο, τον αδερφό στην κληρονομιά, το φίλο στα δύσκολα, την ερωμένη το καλοκαίρι, και τον εαυτό σου όταν θα πιάσεις πάτο!

Νόμος απαράβατος!

Τι να σου κάνουν ρε φίλε οι αγκαλιές και τα σαλιαρίσματα, όταν όλα είναι καλά.

Την ώρα που θα της πεις το “τέλος” θα καταλάβεις ποια είναι.

Κι ανάλογα τον εγωισμό και τα εναπομείναντα συναισθήματα, θα δεις την κατίνα(κάθε φύλου) που κρυβόταν μέσα της.

Εκεί θα δεις την γλυκιά μέχρι τότε συμβία σου ή τον μέχρι τότε ιδανικό σου σύντροφο, να βγάζει τόσο δηλητήριο, όσο δεν υποψιάστηκες ποτέ πως υπάρχει στην ανθρωπότητα.

Έναν άνθρωπο τον μαθαίνεις στο χωρισμό.

Εκεί που θα θυμηθεί τι είχες κάνει ή δεν είχες κάνει πριν 10 χρόνια, ένα πρωί του Γενάρη.

Εκεί που θα θυμηθεί όλα όσα άφησε κάποια στιγμή πίσω για εσένα.

Θα μάθεις για τον εαυτό σου πράγματα που δεν φαντάστηκες καν!

Και τι σου μένει να κάνεις;

Ανάλογα τα κουράγια σου και τις αντοχές σου.

Γιατί κακά τα ψέματα, από το zen και το διαλογισμό, στο “πουτάνα όλα”, η απόσταση είναι μια λάθος λέξη και μια στραβή ματιά.

ΥΓ. Τα παιδιά τα αφήνουμε απ’ έξω! Δεν χωρίζουμε από τα παιδιά μας, χωρίζουμε από το γάμο μας!

Πηγή