Το Κοράνι και τα «πιστεύω» των μουσουλμάνων για τις γυναίκες - Ο Μωάμεθ και η σχέση του με αυτές

Οι νομάδες λαοί της αραβικής χερσονήσου η οποία εκτείνεται από την Ερυθρά Θάλασσα μέχρι τον Περσικό Κόλπο ασχολούνταν με την κτηνοτροφία ή ως μεσάζοντες διοργανώνοντας καραβάνια για τη μεταφορά εξωτικών προϊόντων από την Ανατολή στη Δύση. 

Για πολλούς αιώνες το κοινό τους συμφέρον δεν τους οδήγησε στην ενότητα, μέχρι που εμφανίστηκε ο προφήτης Μωάμεθ που κήρυξε ένα υβριδικό μωσαϊκό από χριστιανικές, ιουδαϊκές και αραβικές δοξασίες το οποίο έγινε γνωστό ως θρησκεία του Ισλάμ που σημαίνει «υποταγή στην πίστη».

Με λάβαρο τη νέα θρησκεία, έναν αιώνα μετά τον θάνατο του Μωάμεθ, γύρω στο 730, οι Άραβες είχαν κατακτήσει ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, τις μεσογειακές χώρες και τη μισή Ισπανία.

Ο Μωάμεθ και οι γυναίκες

Ο Μωάμεθ, ο ιδρυτής της μουσουλμανικής θρησκείας, γεννήθηκε, πιθανότατα, το 571 μ.Χ. στη Μέκκα. Σε ηλικία έξι ετών ορφάνεψε και την ανατροφή του ανέλαβαν ο παππούς και ο θείος του. Σε ηλικία 12 ετών ταξίδευε με καραβάνια για να εξοικειωθεί με το εμπόριο. Σε συζητήσεις με Χριστιανούς και Εβραίους έμαθε για την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. 

Πιθανότατα θα γινόταν έμπορος αν δεν τον ερωτευόταν μια πλούσια χήρα η Chadidscha (Χαντιτζά) με την οποία παντρεύτηκαν το 595. Τότε η Χαντιτζά ήταν 39 ετών και ο Μωάμεθ 24. Έζησαν ευτυχισμένοι για 24 χρόνια ως τον θάνατο της Χαντιτζά το 619. Το ζευγάρι απέκτησε σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή έξι παιδιά. Μετά τον θάνατο της συζύγου του, ο, μονογαμικός ως τότε, Μωάμεθ άρχισε να παντρεύεται τη μία γυναίκα μετά την άλλη. Συνολικά είχε δέκα συζύγους και δύο παλλακίδες ενώ στους πιστούς που είχαν το δικαίωμα να παντρευτούν μόνο τέσσερις γυναίκες πρόβαλε τη δικαιολογία ότι «έτσι το διέταξε ο Αλλάχ».

Ο Μωάμεθ ήταν περίπου 40 ετών όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ εμφανίστηκε στον ύπνο του για να του αναγγείλει ότι είναι «ο εκλεκτός του Αλλάχ». Σύμφωνα με την παράδοση μεσολάβησαν τρία χρόνια από την αποκάλυψη αυτή ως το πρώτο δημόσιο κήρυγμα του Μωάμεθ. Η σύζυγός του Χαντιτζά ήταν η πρώτη που ασπάστηκε το μήνυμα του Μωάμεθ και αναγνώρισε ότι είναι προφήτης.

Τα πρώτα κηρύγματα του Μωάμεθ στηρίχτηκαν ιδιαίτερα στην ηθική του ανθρώπου, στην ευθύνη του απέναντι στον δημιουργό, την τελική κρίση και τις περιγραφές των απολαύσεων που περίμεναν όσους έζησαν μια ενάρετη ζωή. Στον παράδεισο των Μουσουλμάνων ανάμεσα σε καταπράσινους κήπους και γάργαρα νερά κυκλοφορούν ημίγυμνα τα Ουρί. Οι πανέμορφες παρθένες που δεν γερνούσαν, δεν γεννούσαν, παρέμεναν πάντα όμορφες και ξαναγεννιούνταν κάθε φορά παρθένες. Βέβαια υπήρχε και η φοβερή κόλαση για τους κακούς… Αρχικά ο Μωάμεθ δεν είχε μεγάλη επιτυχία στο κήρυγμά του. Ιδιαίτερα η άρχουσα τάξη δεν αντιμετώπισε καθόλου ευνοϊκά όσα αυτός έλεγε.

Από τη Μέκκα στη Μεδίνα

Ο Μωάμεθ αναγκάστηκε να φυγαδευθεί με τους πιστούς του στην πόλη Yathrib το 622. Η μετακίνηση αυτή ονομάστηκε Εγίρα και από τότε αρχίζει η χρονολογική μέτρηση για τους Μωαμεθανούς. Οι κάτοικοι της Yathrib που από τότε ονομάστηκε Μεδίνα υποδέχθηκαν τον Μωάμεθ πανηγυρικά. Αισθανόμενος σίγουρος και ισχυρός πλέον, ακολούθησε σκληρή τακτική απέναντι σε όσους δεν τον ακολουθούσαν. Πρώτα θύματά του ήταν οι Εβραίοι της Μεδίνας που δεν δέχτηκαν να εκστρατεύσουν μαζί του εναντίον της Μέκκας.

Στην πλατεία της Μεδίνας σφαγιάστηκαν 600 Εβραίοι, ενώ τα γυναικόπαιδα πουλήθηκαν σαν σκλάβοι. Ο Μωάμεθ κατηγορούσε τους Εβραίους ότι πλαστογράφησαν την Αγία Γραφή λέγοντας ότι αγαπημένος γιος του εθνάρχη Αβραάμ δεν ήταν ο Ισμαήλ, ο γιος του με τη δούλα του Άγαρ, αλλά ο Ισαάκ, ο γιος του με τη Σάρρα. 

Μετά από μια σειρά μαχών ο Μωάμεθ κατόρθωσε να μπει νικητής στη Μέκκα το 630. Ακολούθησαν νέες νικηφόρες εκστρατείες που οδήγησαν σταδιακά πολυάριθμες φυλές Βεδουίνων να υποταχθούν στη νέα θρησκεία. Το 632 κι ενώ ολόκληρη η Αραβία είχε περάσει στην κυριαρχία του, ο Μωάμεθ πέθανε στη Μεδίνα.

Αϊσέ: η εξάχρονη σύζυγος του Μωάμεθ

Το 619 πέθανε η Χαντιτζά, ο προφήτης ήταν απαρηγόρητος και έπεσε σε βαριά κατάθλιψη. Με τις παραινέσεις των φίλων του και για να μην πληγώσει τη μνήμη της Χαντιτζά, ο Μωάμεθ αποφάσισε να παντρευτεί την κόρη του φίλου και συνεργάτη του Abu-Berr, την Αϊσέ που ήταν μόλις έξι ετών! Αν και στη συνέχεια ο Μωάμεθ παντρευόταν τη μία γυναίκα μετά την άλλη, η Αϊσέ ήταν η μεγάλη αγάπη του και η μόνη από τις συζύγους του που τον ακολουθούσε σε κάθε εκστρατεία του. Μια μέρα όμως που η Αϊσέ αποφάσισε να πάει βόλτα στην έρημο άργησε να επιστρέψει στον καταυλισμό του Μωάμεθ. Η καμήλα της γύρισε μόνη της και όλοι ανησύχησαν.

Δυο μέρες αργότερα εμφανίστηκε συνοδευόμενη από έναν νεαρό Βεδουΐνο. Οι δικαιολογίες που πρόβαλε ήταν φαιδρές και δεν έγιναν πιστευτές από κανέναν. Όλοι κοίταξαν με αγωνία τον Μωάμεθ. Οι φίλοι του που περίμεναν αν θα τη διώξει ή θα διατάξει να θανατωθεί σαν μοιχαλίδα άκουσαν έκπληκτοι να λέει: «Γιατί δεν φέρνετε τέσσερις μάρτυρες (που θεωρούνταν απαραίτητοι για να πιστοποιηθεί η μοιχεία); Μιας και δεν υπάρχουν τέσσερις μάρτυρες, η κατηγορία θα ήταν ένα μεγάλο ψέμα στα μάτια του Αλλάχ».

Το ηθικό παράπτωμα της Αϊσέ έκανε τον Μωάμεθ να αλλάξει τον νόμο για τη μοιχεία που ίσχυε μέχρι τότε και ήταν ο θάνατος και των δύο μοιχών. Η θανατική ποινή αντικαταστάθηκε με 100 ραβδισμούς, αν η μοιχεία γινόταν σε δημόσιο χώρο, ενώ σε αντίθετη περίπτωση έπρεπε να υπάρχουν τέσσερις μάρτυρες που να επιβεβαιώνουν το γεγονός διαφορετικά ο κατήγορος κινδύνευε να τιμωρηθεί με 80 ραβδισμούς…




Τι γράφεται στο κοράνιο για τις γυναίκες;
Στο κοράνιο είναι φανερή η μονομέρεια υπέρ των ανδρών και η υποτίμηση της γυναίκας ιδιαίτερα σε ζητήματα γάμου και διαζυγίου. «Οι άντρες είναι ανώτεροι των γυναικών λόγω των ιδιοτήτων με τις οποίες ο Αλλάχ τους ύψωσε πάνω απ’ αυτές και γιατί οι άντρες προικίζουν τις γυναίκες από τον πλούτο τους. Οι ενάρετες γυναίκες είναι υπάκουες και υποτακτικές. Όσο οι άντρες τους λείπουν, φυλάνε με φροντίδα ό,τι ο Αλλάχ όρισε πως πρέπει να διατηρείται απείραχτο. Να επιπλήττετε εκείνες που η ανυπάκουη συμπεριφορά τους σας ενοχλεί.


Να τις στέλνετε (να κοιμηθούν) σε χωριστό κρεβάτι, να τις δέρνετε. Όταν όμως είναι υπάκουες, μην τις κακομεταχειρίζεστε. Γιατί ο Αλλάχ είναι ύψιστος και μέγας» (Κοράνιο 4, 38).

Το Ισλάμ όχι απλά επιτρέπει αλλά και συνιστά την πολυγαμία. Παράλληλα με τις 4 νόμιμες γυναίκες του, ο Μουσουλμάνος μπορεί να έχει απεριόριστο αριθμό από παλλακίδες. Έχει το δικαίωμα να νυμφευθεί Χριστιανή ή Εβραία χωρίς εκείνη να υποχρεωθεί να εγκαταλείψει τη θρησκεία της. Μια Μουσουλμάνα όμως δεν μπορεί να νυμφευθεί Χριστιανό ή Εβραίο. Απαγορεύεται στον Μουσουλμάνο να νυμφευθεί παντρεμένη γυναίκα, η οποία δεν έχει πάρει διαζύγιο. Δεν απαιτείται όμως διαζύγιο όταν η γυναίκα είναι σύζυγος ενός «απίστου» (π.χ. Χριστιανού). Το κοράνιο θεσπίζει σε μεγάλη ευκολία το διαζύγιο. Το δικαίωμα όμως αυτό το έχει αποκλειστικά ο σύζυγος. Λύση του γάμου ακόμα μπορεί να γίνει κοινή συναινέσει με καταβολή αποζημίωσης στον σύζυγο, συνήθως την επιστροφή της προίκας.

Για το Ισλάμ η γυναίκα δεν δημιουργήθηκε από το πλευρό του πρωτόπλαστου όπως γράφει η Παλαιά και δέχεται η Καινή Διαθήκη. Σύμφωνα με το κοράνιο ο Αλλάχ δημιούργησε την ανθρωπότητα από ένα και μόνο ον. Η τοποθέτηση του γυναικείου φύλου σε κατώτερο επίπεδο, δημιούργησε αμφιβολίες αν ο παράδεισος… είναι ενιαίος ή μήπως υπάρχουν δύο, ένας για κάθε φύλο;

Οι θεωρητικοί των διαφόρων μουσουλμανικών σχολών διχάστηκαν και τελικά επινόησαν μια σολομώντεια λύση: ο παράδεισος είναι ενιαίος και σ’ αυτόν πηγαίνουν και οι γυναίκες όχι όμως για λογαριασμό τους, αλλά για λογαριασμό των ανδρών: «Οι δίκαιοι θα κατοικήσουν ανάμεσα σε νεροπηγές και κήπους… (θα έχουν) τον παράδεισο και μεταξωτά ρούχα (θα ζουν) ανάμεσα σε σιντριβάνια σε ψηλά καθίσματα, σε κούπες και σε χαλιά… Το κρασί θα είναι εξαίσιο (θα έχουν…) κοπέλες στρογγυλόστηθες σε ηλικία ίση με τη δική τους (και) θα τρώνε και θα πίνουν» (Πηγή: Κοράνιο, 44, 54 κλπ.)

Η μουσουλμανική οικογένεια
Η διδασκαλία του Μωάμεθ δίνει μεγάλο βάρος στις γενετήσιες σχέσεις. Θεωρεί τη σεξουαλική πράξη σαν ένα «διαρκές και ανανεωνόμενο θαύμα». Για τον Μωάμεθ, η σαρκική επαφή είναι όχι μόνο θεμιτή αλλά κάτι παραπάνω: εκφράζει τη θέληση, το μεγαλείο και την παντοδυναμία του Αλλάχ, τον ανθρώπινο δυναμισμό και την παγκόσμια τάξη: «Οι γυναίκες είναι το χώραφι σας. Καλλιεργήστε το με τον τρόπο που νομίζετε αφού πρώτα κάνετε κάποια ευλαβική πράξη» (Κοράνιο: 2, 223)

Όσο για τον γάμο, ο προφήτης απαγόρευε την αγαμία κι ένα από τα αποφθέγματά του συσχετίζει άμεσα τον γάμο με τη θρησκεία, διακηρύσσοντας ότι όποιος παντρεύεται έχει επιτελέσει τέλεια τις μισές από τις θρησκευτικές του υποχρεώσεις. «Παντρέψτε όσους δεν είναι ακόμα παντρεμένοι, όσους από τους υπηρέτες σας είναι κατάλληλοι με τις υπηρέτριές σας, γιατί ο Αλλάχ είναι παντοδύναμος και παντογνώστης. Όσοι δεν βρίσκουν ταίρι, ας μείνουν αγνοί μέχρι που ο Αλλάχ να τους χαρίσει πλούτη με τη χάρη του».

Βέβαια το κοράνιο επιτρέπει στον άνδρα να παντρεύεται μέχρι τέσσερις γυναίκες όπως αναφέραμε, εφόσον έχει την οικονομική ευχέρεια να τους προσφέρει τα ίδια αγαθά: «Αν δεν θέλετε να είσαστε άδικοι απέναντι στα ορφανά, μην παντρευόσαστε παρά λίγες γυναίκες, δύο, τρεις ή τέσσερις από κείνες που θα σας αρέσουν. Αν και πάλι φοβάστε μήπως είσαστε άδικοι, μην παντρευόσαστε παρά μία και μόνη είτε κάποιαν από κείνες που αποχτήσατε με το δεξί σας χέρι (ενν. σκλάβες ή αιχμάλωτες πολέμου» (Κοράνιο: 4,3).


Μερικές μουσουλμανικές χώρες όπως η Τουρκία και η Τυνησία απαγόρευσαν τους επιπλέον γάμους στους άντρες καθώς νομοθέτησαν ότι είναι παράνομοι. Η αιγυπτιακή νομοθέσια επιτρέπει τους επιπλέον γάμους εφόσον υπάρχει άδεια της πρώτης συζύγου. Στο Ιράκ και τη Συρία ο επιπλέον γάμος απαιτεί δικαστική άδεια. Ο γάμος «ορισμένου χρόνου», μια μορφή παλλακείας, στον οποίο ο άνδρας «νοίκιαζε» το σώμα μιας γυναίκας για όσο καιρό ήθελε, καταργήθηκε με το πέρασμα των χρόνων και έχει χαρακτηριστεί ηθικά απαράδεκτος και παράνομος.

Μόνο οι σουνίτες τον αναγνωρίζουν μέχρι σήμερα. Η απαγόρευση του γάμου σε παιδική ηλικία ήταν πολύ δύσκολο να απαγορευθεί καθώς ο ίδιος ο Μωάμεθ νυμφεύθηκε την εξάχρονη Αϊσέ. Το διαζύγιο, όπως αναφέραμε, όσο εύκολη υπόθεση είναι για έναν άνδρα, τόσο δύσκολη είναι για τη γυναίκα. Μάλιστα, παρά την «επιταγή» του κορανίου, καταβολή δαπανών διατροφής, νομικά δεν υπάρχει. Οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να κληρονομούν αλλά μόνο το μισό μερίδιο ενός άνδρα: «Ο Αλλάχ σας προστάζει κατά τη διανομή της περιουσίας ανάμεσα στα παιδιά σας, να δίνετε στο αρσενικό παιδί το μερίδιο δύο κοριτσιών» (Κοράνιο: 4,12)

Ισλάμ και ομοφυλοφιλία
Ενώ το Ισλάμ προωθεί και θεοποιεί τον σωματικό έρωτα θεσπίζοντας την υποχρέωση του γάμου και μάλιστα την αρσενική πολυγαμία, αποκηρύσσει την ομοφυλοφιλία. Η λιχουάτ (ομοφυλοφιλία) αποτελεί βαρύτατο αμάρτημα που γίνεται ακόμα σοβαρότερο αν πρόκειται για σαρκική σχέση ανάμεσα σε άντρες παρά ανάμεσα σε γυναίκες. Την οργή του Αλλάχ και τις αιώνιες τιμωρίες του θα έχουν «οι άντρες που μεταμφιέζονται σε γυναίκες και οι γυναίκες που μεταμφιέζονται σε άντρες (καθώς και όσοι) πλαγιάζουν με ζώα και όσοι πλαγιάζουν με άντρες».

Σύμφωνα με ένα χαντίθ (κείμενα που παρουσιάζουν τα λόγια και τις πράξεις του Μωάμεθ) οι ομοφυλόφιλοι είναι τριών ειδών: εκείνοι που κοιτάζουν, εκείνοι που αγγίζουν κι εκείνοι που εκτελούν την εγκληματική πράξη». Ωστόσο οι Τούρκοι και άλλοι μουσουλμανικοί λαοί άσκησαν ανενδοίαστα την παιδεραστία. Όπως γράφει η Reay Tannahil: «… στο παιχνίδι του ερωτικού πόθου, ο μόνος σοβαρός αντίπαλος της εταίρας (ξένης αιχμάλωτης) ήταν το 18χρονο αγόρι…».


Σήμερα οι ποινές για τους ομοφυλόφιλους στις ισλαμικές χώρες ποικίλουν ανάλογα με τη θρησκευτική νομική σχολή: Μαστίγωμα, λιθοβολισμός, κάψιμο στην πυρά. Πάντως αυτές εφαρμόζονται μόνο στη Σαουδική Αραβία, το Ιράν, το Πακιστάν και κάποιες χώρες ακόμα. Η γυναικεία ομοφυλοφιλία αντιμετωπίζεται με σχετική επιείκεια. Πάντως, στους φετφάδες, τις γνωμοδοτήσεις των μουφτήδων και των Μουσουλμάνων θεολόγων η ομοφυλοφιλία αντιμετωπίζεται ως ξενόφερτο ήθος, όχι μόνο από τη Δύση αλλά από τους αρχαίους Έλληνες και τους αρχαίους Πέρσες. Ως πηγή του κακού σήμερα θεωρείται το Ισραήλ…

Ανάμεσα στις μουσουλμανικές χώρες είναι βέβαια και το Μπαγκλαντές καθώς 133.523.620 (το 89,8%) από τα 148.690.000 των κατοίκων του είναι Μωαμεθανοί (πηγή: Region Facts)
Πηγές:
«ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ, ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ», Τ. 27, ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ
Θ. ΚΑΡΖΗ, «Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΙΛΙΠΠΟΤΗ, ΑΘΗΝΑ 1997
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ, «Η ΓΥΝΑΙΚΑ, ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΕΞ», ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ, 2012

πηγή