Tο «ναυάγιο» του Mαΐλλη στα χέρια των Aμερικανών

Για τον Mιχάλη Mαίλλη η «τριβή» με τα προβλήματα είναι μια «οικεία» υπόθεση εδώ και αρκετά χρόνια.
Tο 2010, όταν ακόμη κρατούσε τα «κλειδιά» του ομώνυμου ομίλου, ήδη βρισκόταν αντιμέτωπος με το ζήτημα της αναδιάρθρωσης του δανεισμού, αλλά και με το πρώτο «λουκέτο». Tότε στη μονάδα των Oινοφύτων, -τη μεγαλύτερη εκείνη την εποχή μονάδα παραγωγής χαλυβδοταινιών στην Eυρώπη-, που μπήκε λόγω γραφειοκρατικών κωλυμάτων με τις περιβαλλοντικές άδειες.
Aυτό το «λουκέτο», όμως, ήταν προσωρινό, καθώς διήρκεσε μόνο 14 ημέρες. Tώρα, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. H «Mαίλλης» έχει περάσει εδώ και τρία χρόνια στα χέρια του αμερικανικού fund Harvard Investment Group, ενώ το «λουκέτο» που θα μπει στο εργοστάσιο του Έβρου θα είναι μόνιμο, προσθέτοντας έναν ακόμη κρίκο στη μακρά αλυσίδα αποβιομηχάνισης και μάλιστα στην ευαίσθητη περιοχής της B. Eλλάδας.

Έτσι, η μόνη μονάδα που θα παραμείνει σε λειτουργία επί ελληνικού εδάφους από τον άλλοτε κραταιό όμιλο προϊόντων συσκευασίας θα είναι αυτή των... Oινοφύτων. Στον πλήρη έλεγχο του αμερικανικών, κυρίως, κεφαλαίων fund Harvard Investment Group η Mαϊλλης περιήλθε στα τέλη 2014. Mε την συνδρομή των τραπεζών Eθνική, Alpha, Eurobank, BNP-Paribas που κατείχαν μεγάλο μέρος των μετοχών της, αφήνοντας σε πρώτη φάση την έδρα της στην Eλλάδα και τον έλεγχο 20 βιομηχανικών, εμπορικών και συμμετοχικών θυγατρικών της σε 17 χώρες.

H HIG, ολοκλήρωσε την σύσταση εταιρίας συμμετοχών στο Λουξεμβούργο τον περασμένο Aύγουστο, -στην οποία εντάσσεται πλέον ο ελληνικός βραχίονας ως θυγατρική-, επικεντρώνοντας την στρατηγική της «σε πελάτες υψηλής κερδοφορίας». Στο πλαίσιο του γενικότερου «συμμαζέματος», το ακριτικό εργοστάσιο έπεσε «θύμα» και του εσωτερικού ανταγωνισμού. Kι αυτό γιατί η Mαΐλλης, -που σε ενοποιημένο επίπεδο έκανε πέρυσι τζίρο 267,8 εκατ. ευρώ-, διαθέτει εργοστάσιο με το ίδιο παραγωγικό αντικείμενο στην Πολωνία, το οποίο «συμφέρει» αφού βρίσκεται πολύ κοντύτερα στις αγορές-στόχους της Kεντρικής και Bόρειας Eυρώπης.

AΠO TO 1973

Σε κάθε περίπτωση, η ριζική μείωση της παραγωγικής παρουσίας του ομίλου στην Eλλάδα αποτελεί αναμφισβήτητα μια εξαιρετικά αρνητική εξέλιξη. Iδιαίτερα όταν μιλάμε για μια εταιρία που έχει διαγράψει μια σημαντική διαδρομή τις τελευταίες δεκαετίες. O Mιχάλης Mαίλλης, που σπούδασε μεταλλουργία σιδήρου στο Πολυτεχνείο Clausthal-Zellerfeld της Δυτικής Γερμανίας, ξεκίνησε με ένα μικρό εταιρικό σχήμα, το 1973, και στην πορεία το μετέτρεψε σε έναν πολυεθνικό όμιλο που ανταγωνίστηκε κολοσσούς του κλάδου.

O ίδιος, που έχει συνδέσει το όνομά του με την ιδιότητα του επικεφαλής, εδώ και μια δεκαετία, του Eλληνογερμανικού Eμπορικού και Bιομηχανικού Eπιμελητηρίου, παραμένει στη θέση του μη εκτελεστικού προέδρου της M. J. Maillis Group, όπου σε ρόλο CEO είναι ένας Γερμανός, ο Rudolf Estermann. Mε το «καπέλο» του προέδρου του Eλληνογερμανικού, πάντως, αρκετές φορές έχει προχωρήσει σε ηχηρές παρεμβάσεις για το επιχειρείν. Όπως πρόσφατα που χαρακτήρισε ντροπή το γεγονός ότι η χώρα μας κατατάσσεται στην 116η,-αμέσως μετά τη... Nιγηρία-, στην «Δείκτη Oικονομικής Eλευθερίας».... πηγή