μήκους πρεμιέρα του Bravo Ρουλα, θα απογοητευτηκαν πλήρως.
Το ιδιο και οσοι περίμεναν κοσμογονικη τηλεοραση και αναγεννηση απο τις σταχτες του εκλιποντος ειδους του "μεγαλου show."
Ηταν απλως μια αξιοπρεπης πλην μετρια παραγωγη, με πολλες τεχνικες ατελειες και με την Ρουλα Κορομηλα να ειναι διστακτικη, μετρημενη εως "μαγκωμενη" στα πρωτα 90 λεπτα, για να ξεσαλωσει αμεσως μετα. Καμια αλλαγη εδω. Σαν να μην περασε ουτε μια ωρα απο τοτε.
Η Ρουλα διατηρησε ολα της τα προτερηματα και ολα της τα ελαττωματα με βασανιστικη ακριβεια. Η αμεσοτητα της και η χημεια της με το κοινο (να γινεται ευκολα αγαπητη, επομενως να της συγχωρουνται και ευκολα ολα της τα faux pas) συγκρουστηκαν με τα ελαττωματα που εχει βαθεια ριζωμενα στο τηλεοπτικο της DNA:
Ανασφαλεια, προχειροτητα λογου που αναδεικνυεται ακομη περισσοτερο στις "αυθορμητες" συνενεντευξεις και συνεχεις παρατηρησεις on air στους συνεργατες της.
Ομως αυτη ειναι η συνταγη Κορομηλα, take it or leave it.
Οσο για την παραγωγη αυτην καθεαυτη, στις τρεις ωρες που ειδα (εγκατελειψα στο ρεσιταλ-μαμουθ του Πλουταρχου) εχω τις εξης επισημανσεις:
(1) Με εξαιρεση το ακομψο και ερασιτεχνικο μεν, αλλά τουλαχιστον «νεο» στοιχειο του βιογραφικου βιντεο απο τα παιδικα χρονια του μοναδικου σταρ του show, τα «παιχνιδια» και οι «αναπαντεχες ερωτησεις» ή οι «ιστοριες των εξι λεπτων» ηταν περσινα και ξινα αλλα ουτε καν σταφυλια.
(2) Το νεοπλουτίστικο σκηνικο με καθε χρωματος και ειδους προβολες στα LEDwalls μπερδεμενο, μακροστενο, αβολο (πηγαιν-ελα στην πασαρελα) και αφελως φωτισμενο, ετσι που το κοινο, για μιαμιση ωρα να ειναι σε χρωμα μελιτζανί.
(3) Η Ρουλα δεν γλυτωσε απο την οξεια υαλουρονικιτιδα απο την οποια πασχει το καναλι και μαλιστα συμμετειχε πολυ περισσοτερο απο τις αλλες παρουσιαστριες που κανουν τη δουλεια/αγγαρεια του διαφημιστη για τη συγκεκριμενη μαρκα.
(4) Οι «εκπληξεις» προβλεπομενες.
(5) Το highlight της εκπομπης: τα παιδια με το θαυμασια χορογραφημενο κομματι τους και, αμεσως μετα, η διαβολεμενη μικρουλα που ομως ο αυθορμητισμος της σκονταψε στις προ-κατ ερωτησεις της παρουσιαστριας.
(6) Η ταυτοχρονη μεταφραση με αγγλοφωνους Τουρκους και Ολλανδους, πληρης αποτυχια.
(7) Η υποβαθμιση της Sharon Kovacs στον προλογο της Ρουλας, μεγαλη παπαριά. Η γυναικα ειναι σταρ στη χωρα μας, ισως περισσοτερο απ’ ο,τι ειναι στη δικη της.
(8) Η τηλεοπτικη εκτελεση συντηρητικη και σωστη, χωρις ιδιαιτερα φρουφρου.
(9) Ο ρυθμος απελπιστικα αργος.
(10) Τα χορευτικα εμβολιμα, προχειρα, κακοντυμενα και κακοστημενα.
(11) Οι ζωντανες συνδεσεις ακομψες, αμηχανες και με τριτης ποιοτητας τηλεοπτικη εκτελεση.
(12) Το playback, playback.
(13) Τα graphics της εκπομπης φτηνα, ευτελη και αναξια του κοστους του show.
(14) Το κοστος, εεεε, οχι και 100,000. Ξερουμε να κοστολογουμε.
(15) Προς τι το HD αφου το στουντιο ειναι SD; Αλλωστε η αναγωγη του SD σε HD κανει την εικονα χειροτερη απο το ειλικρινες SD
(16) Entertainment value: Για εκεινους που δεν θα πανε ποτε να πληρωσουν για να δουν τον Πλουταρχο live και για οσους λαχταρουν ενα τετοιο ζωντανο show-μνημοσυνο της παλιας, νεοπλουτιστικης ιδιωτικης τηλεορασης, οαση απολαυσης. Για τους υπολοιπους, υπηρχε και Terminator στο Mega και αλλες ταινιες εδω κι εκει.
Οι μετρησεις, παντως, καθε αλλο παρα δικαιωσαν τις προσδοκιες των δημιουργων: Μολις 23,8% δηλαδη το μισο απο το παλιο Bravo, τον καιρο της απολυτης κυριαρχιας στην ωρα του.
0 comments:
Πείτε μας την γνώμη σας
Έχετε κάτι να μας'προτείνετε ... !