Μπορεί να περάσουν χρόνια μέχρι να συνειδητοποιήσουμε πλήρως τις συνέπειες των πολιτικών του lockdown που οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο έχουν επιβάλει στους πολίτες τους ως απάντηση στον Covid-19, αλλά τα στοιχεία του κόστους αρχίζουν να διαρρέουν.
Μια πρόσφατη μελέτη που διεξήχθη από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) εξέτασε χιλιάδες μαθητές γυμνασίου σχετικά με τις επιπτώσεις της πανδημίας.
«Από την αρχή της πανδημίας», αναφέρει η μελέτη, «περισσότεροι από τους μισούς μαθητές δυσκολεύτηκαν να ολοκληρώσουν τις σχολικές τους εργασίες (66%) και υπέστησαν συναισθηματική κακοποίηση από έναν γονέα ή άλλον ενήλικα στο σπίτι τους (55%). η οποία συσχετίστηκε σε μεγάλο βαθμό με μαθητές που «βίωσαν ανασφάλεια μέσω της απώλειας εργασίας από τους γονείς (29%), της προσωπικής απώλειας εργασίας (22%) και της πείνας (24%), επισημαίνει σε ανάλυσή του το Mises Institute.
Στοιχεία σοκ
Μια σχετική μελέτη των CDC εξέτασε τις επιπτώσεις που είχε η πανδημία στην ψυχική υγεία των μαθητών γυμνασίου.
Διαπίστωσε ότι «κατά τους 12 μήνες πριν από την έρευνα, το 44,2% βίωσε επίμονα συναισθήματα θλίψης ή απελπισίας, το 19,9% είχε σκεφτεί σοβαρά την απόπειρα αυτοκτονίας και το 9% είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει».
Αυτά τα ευρήματα δεν πρέπει να αποτελούν έκπληξη.
Μόλις λίγους μήνες μετά την πανδημία, η έκθεση νοσηρότητας και θνησιμότητας του CDC ερεύνησε άτομα όλων των ηλικιών σχετικά με την κατάχρηση ουσιών και τις σκέψεις αυτοκτονίας, και οι νέοι εμφάνισαν την πιο δραματική αύξηση.
Το πραγματικό ερώτημα είναι εάν τα ευρήματα αυτών των μελετών είναι η συνέπεια της πανδημίας ή η απάντηση σε αυτήν.
Ένας εκπρόσωπος των CDC, μιλώντας για τις μελέτες, έδωσε μια αποκαλυπτική απάντηση σε αυτό το ερώτημα:
«Αυτό μας δίνει πραγματικά τα στοιχεία για να πούμε με βεβαιότητα ότι η πανδημία ήταν απίστευτα ενοχλητική για τους νέους και τις οικογένειές τους».
Η επιδίωξη του περιορισμού
Σε ορισμένους, η διάκριση μεταξύ της πανδημίας και των περιορισμών μπορεί να φαίνεται αμελητέα αλλά η επιλογή των λέξεων μπορεί να έχει σημαντικές συνέπειες στις σημερινές και μελλοντικές πολιτικές.
Η λογική πίσω από τις εντολές κοινωνικής αποστασιοποίησης ήταν ότι τέτοιες πολιτικές είναι απαραίτητες για να μειωθεί η σοβαρότητα της πανδημίας.
Ακόμη και παρά τις συντριπτικές αποδείξεις ότι τα lockdown έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικά, οι οπαδοί τους θα βρίσκουν πάντα τρόπους να απορρίπτουν τους αρνητές και να ζητούν ακόμη πιο αυστηρές εντολές (το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε απομονωθεί αρκετά!), σημειώνει το Mises Institute.
«Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι τόσο σημαντικό να συνδεθεί σωστά η αιτία και η συνέπεια.
Τα lockdowns προκάλεσαν έναν πραγματικό όλεθρο
Δεν είναι, και δεν υπήρξε ποτέ, η πανδημία που δημιουργεί οικονομικές ανασφάλειες στις οικογένειες και καταστρέφει τις κοινωνικές ζωές των νέων μας.
Δεν είναι η πανδημία που αυξάνει τα ποσοστά κατάθλιψης, κατάχρησης ναρκωτικών και αυτοκτονικών σκέψεων μεταξύ των εφήβων (και των ενηλίκων, ακόμη και αν όχι τόσο σοβαρά).
Αυτό είναι το κόστος των πολιτικών απαντήσεων στην πανδημία που, στο όνομα της διατήρησης μας ασφάλειας είπαν στους ευάλωτους νέους ότι δεν μπορούν να δουν τους φίλους τους, να δείξουν το πρόσωπό τους ή να συμμετάσχουν σε οποιαδήποτε από τις κοινωνικές δραστηριότητες που τους βοηθούν να εξελιχθούν σε ψυχικά υγιείς ενήλικες.
Είναι καιρός τα μέσα ενημέρωσης να αρχίσουν να αναφέρουν ότι είναι τα lockdown, ο απομονωτισμός και οι εντολές κοινωνικής αποστασιοποίησης – και όχι η πανδημία– που έχουν προκαλέσει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στους εφήβους», καταλήγει.
0 comments:
Πείτε μας την γνώμη σας
Έχετε κάτι να μας'προτείνετε ... !