Ο 40χρονος Έλληνας που διοικεί ένα από τα δέκα καλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο

Πίσω στο 1994, ο Αλέξης Γεωργακόπουλος άφησε την Αθήνα για την σχολή Ecole Cantonale d'Art de Lausanne, γνωστή και ως ECAL, μία από τις
δέκα καλύτερες του κόσμου. Πέντε χρόνια αργότερα, αποφοίτησε από το τμήμα βιομηχανικού σχεδιασμού της ECAL, ενώ το 2000 έγινε διευθυντής του τμήματος βιομηχανικού σχεδιασμού. Κράτησε αυτή τη θέση για τα επόμενα οκτώ χρόνια, πριν αναλάβει τη διεύθυνση του ελβετικού κρατικού πανεπιστημίου το 2011.

Ο Αλέξης Γεωργακόπουλος είναι διεθνώς, ο πιο hot Έλληνας designer.

Έχει σχεδιάσει αντικείμενα τα οποία παράγουν πρωτοποριακοί οίκοι όπως ο ENO (Editor of New Objects) και ο Praxis Ltd, Hong Kong, ενώ τα αντικείμενά του έχουν παρουσιαστεί σε πολλά μουσεία, όπως το London Design Museum και το Shanghai MOCA, και έχουν συμπεριληφθεί σε διεθνείς εκδόσεις όπως το βιβλίο «&FORK» των εκδόσεων Phaidon.



Γεννημένος στην Αθήνα το 1976, αποφοίτησε από το ελληνικό-γαλλικό λύκειο Eugene Delacroix στην Αγία Παρασκευή στην Αθήνα. Ο πατέρας του είναι δικηγόρος από την Ελλάδα, ενώ η μητέρα του είναι από την Γαλλία και επαγγέλλεται σχεδιάστρια εσωτερικών χώρων.





Διαβάστε παρακάτω απόσπασμα από παλαιότερη συνέντευξή του

Ποια είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση που αντλείτε από τη δουλειά σας;
Είναι σημαντικό να υπάρχει αμοιβαία κατανόηση με τον πελάτη. Όσον αφορά Στη μαζική παραγωγή ενός αντικειμένου, όταν υπάρχει αποδοχή από το κοινό η ικανοποίηση είναι μεγάλη. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το κοινό έχει πάντα δίκιο. Η ικανοποίηση που προσφέρει το ντιζάιν, όπως και όλα τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα, είναι ότι αυτός που το εξασκεί μαθαίνει κάθε φορά και κάτι νέο – μάλιστα μερικές φορές εντελώς απρόσμενα.

Τι σημαίνει ότι τα ίδια αντικείμενα σήμερα τα συναντά κανείς σε διαφορετικά σπίτια, σε διαφορετικές χώρες; Πώς μέσα από αυτή τη μαζική αισθητική αναπτύσσεται τελικά η προσωπική αισθητική;

Αν και υπάρχει μια μεγάλη μαζικότητα ορισμένων αντικειμένων, έχω την αίσθηση ότι ο κάθε καταναλωτής συνθέτει τον προσωπικό του χώρο διαφορετικά. Έτσι, αν και μπορεί να βρούμε κοινά μεμονωμένα αντικείμενα σε διαφορετικούς χώρους, η τελική σύνθεση δεν είναι ποτέ η ίδια. Ο καταναλωτής σήμερα εξασκεί καθημερινά το μάτι του μέσα από έντυπα, καταστήματα, εκθέσεις, οπότε αντιμετωπίζει, αναλύει και μεταφράζει το κάθε αντικείμενο βάσει των δικών του καταβολών και αναγκών. Το ίδιο αντικείμενο θα χρησιμοποιηθεί διαφορετικά και θα συνδυαστεί με άλλα αντικείμενα με τρόπο μοναδικό.

Έχετε δημιουργήσει αντικείμενα βιομηχανικής αισθητικής που έχουν παραχθεί στο χέρι, όπως για παράδειγμα το βάζο «Stando». Γιατί επιλέξατε να είναι χειροποίητα και όχι μαζικής παραγωγής;

Ήταν αντικείμενα τα οποία εξαρχής σχεδιάστηκαν για παραγωγή σε μικρή κλίμακα. Επίσης, το συγκεκριμένο αντικείμενο επιτέλεσε για μένα και τον ρόλο της άσκησης και της εξοικείωσης με το φυσητό γυαλί. Γενικά, με ενδιαφέρει και η μαζική παραγωγή, όπως στην περίπτωση του επιτοίχιου ρολογιού «Hook» ή στη σειρά γραφείου «Postino», αλλά και το χειροποίητο. Σχεδίασα επίσης μια σειρά φλιτζάνια για τη Nespresso που προορίζονται για επαγγελματική χρήση σε εστιατόρια και καφέ.

Αυτή την περίοδο έχετε παραμερίσει τον σχεδιασμό προϊόντων για να αφοσιωθείτε περισσότερο στη σχολή.

Εδώ και περίπου δύο χρόνια είμαι επικεφαλής της Ecole Cantonale d'Art de Lausanne, μιας σχολής 600 φοιτητών και 150 καθηγητών, από την οποία κι εγώ ο ίδιος έχω αποφοιτήσει.

Ανήκει στις δέκα καλύτερες παγκοσμίως σχολές art & design και περιλαμβάνει εκτός από design, και τμήματα κινηματογράφου, φωτογραφίας κ.λπ. Κάτι που με ενδιαφέρει ιδιαίτερα είναι να έρχονται οι σπουδαστές μας σε επαφή με την αγορά και τον επαγγελματικό κόσμο και να μαθαίνουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί. Επίσης, μέσα από τη σχολή οι φοιτητές έρχονται σε επαφή με πολλούς γνωστούς και έμπειρους designer. Οι μέρες μου είναι πάρα πολύ γεμάτες με τις ανάγκες της σχολής, κι έτσι πλέον ασχολούμαι επιλεκτικά με τον σχεδιασμό αντικειμένων, για πολύ συγκεκριμένα projects.