Ο Θάνος Τζήμερος και το ντύσιμο του νεαρού ..αγοριτσιού.

Ρέστα δίνει ο Θάνος Τζήμερος στο facebook περιγράφοντας την εμφάνιση του νεαρού των φωτογραφιών στα θεωρεία της
Βουλής:

Σε μια χώρα λειτουργικά αναλφάβητων φαίνεται ότι είναι τρομερά δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος το νόημα των εξής προτάσεων:
1. Είναι δικαίωμα του καθενός να ντύνεται όπως θέλει.
2. Προφανώς, η εμφάνιση κάποιου είναι κώδικας επικοινωνίας. Εκφράζει την προσωπικότητά του.
3. Είναι δικαίωμα του καθενός να ερμηνεύει αυτόν τον κώδικα σύμφωνα με τις δικές του προσλαμβάνουσες.
Για να σας βοηθήσω: κάποιος ντυμένος στην τρίχα με κοστούμι, γραβάτα και ποσέτ, από κάποιον μπορεί να θεωρηθεί αξιοπρεπής κι από κάποιον άλλον φλούφλης. 

Ο χώρος επίσης έχει σημασία. Το να κυκλοφορείς με σμόκιν το πρωί στη λαϊκή δείχνει “σαλτάρισμα”, ενώ σε έναν κοσμικό γάμο είναι το ρούχο που θα ταίριαζε περισσότερο. 

Δεν θα πήγαινες στον γάμο με σαγιονάρες και βερμούδα, έτσι δεν είναι; Άρα, έχεις κάθε δικαίωμα να ντύνεσαι σαν σούργελο, κι έχω κάθε δικαίωμα να σε θεωρώ σούργελο.
Μπορεί να κάνω λάθος και να είσαι μια πολύ αξιόλογη περίπτωση ανθρώπου, αλλά, λυπάμαι, αυτόν τον κώδικα διάλεξες για να επικοινωνήσεις μαζί μου. 

Το ντύσιμο του Βαρουφάκη π.χ. στη συνάντησή του με τον Βρετανό ΥπΟικ θεωρήθηκε από όλη την Ευρώπη, ως αυτό που ήταν: αύθαδες, προκλητικό, προσβλητικό για τον συνομιλητή – άρα καταστροφικό για τον επιδιωκόμενο στόχο διότι, με το καλημέρα περνάει αρνητική πληροφορία για σένα στον άλλον. 

Όλη η αριστεράτζα που κοροϊδεύει χρόνια τώρα το χρυσοποίκιλτο στυλ του Πατούλη και της συμβίας του, εξανέστη με τα σχόλια για την ενδυμασία της/του εν λόγω. Όμως και το ένα και το άλλο, κώδικες επικοινωνίας είναι. Το ένα το ερμηνεύουμε εύκολα: χλιδή, αυτοκρατορικότητα, χαϊλίκι. Το άλλο τι θέλει να μας πει;

Τι μήνυμα ήθελε να περάσει λοιπόν η/ο μουσάτη/ος πεταλουδίτσα/τσος της Βουλής στο κοινό; Τα κατάφερε; Ή μήπως πέτυχε το αντίθετο; Αυτό θα έπρεπε να συζητάμε αν ενδιαφερόμαστε πραγματικά για τα δικαιώματα των διεμφυλικών. Το έχω γράψει, ως σθεναρός υποστηρικτής του δικαιώματος κάθε ανθρώπου να ζει με τον τρόπο που ο ίδιος διαλέγει (ή η ταυτότητά του τού υπαγορεύει) και της υποχρέωσης της Πολιτείας να αναγνωρίζει σε όλους τους πολίτες της τα ίδια αστικά και ατομικά δικαιώματα, σε δεκάδες άρθρα μου.

Ποιο είναι όμως το πρόβλημα πολλών αριστερών ή πασοκογενών φιλελεύθερων: θέλουν οπωσδήποτε να ανακαλύψουν οπισθοδρομικό ιό στη “Δημιουργία, ξανά!” για να δικαιολογήσουν στον εαυτό τους το γιατί δεν την υποστηρίζουν, τη στιγμή που εξακολουθούν να γοητεύονται από το κεντροαριστερό Δελφινάριο. Κι επειδή δεν τον βρίσκουν, τον κατασκευάζουν!

πηγή