ΜΑΡΟΥΛΙ ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΣΥΝΝΕΦΟ Οινόφυτα, Ασωπός, ΚΑΡΚΙΝΟΣ, συγκάλυψη!

Βάλτε στην αναζήτηση Οινόφυτα, Ασωπός, Καρκίνος, Μόλυνση. Η χώρα μας είναι από τις πιο υποανάπτυκτες στον κόσμο στην Προστασία Περιβάλλοντος. Ακόμη και από
τη Ρουάντα…, θα πει η καλή φίλη και συνάδελφος Σοφία Νέτα.

Και συμπληρώνει: Τουλάχιστον 16 Αφρικανικές χώρες έχουν ανακοινώσει απαγορεύσεις σε συγκεκριμένα είδη σακουλών, με διαφορετικά επίπεδα αποτελεσματικότητας. Εξ αυτών, η Ρουάντα διαθέτει το πιο αυστηρό, ίσως, πλαίσιο διεθνώς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι, σύμφωνα με μαρτυρίες, από το 2008 που τέθηκε σε ισχύ η εθνική απαγόρευση (μη βιοδιασπώμενες, <100 2008="" a="" br="" microns="">

Φρίκη! Ο Ασωπός έχει μολύνει όλη την Αττική με τις δήθεν υγιεινές σαλάτες που τρώμε! Μαρούλι και καρκίνος σύννεφο.

Ο Γιώργος Λιαλιός θα γράψει σε ένα παλαιότερο (2010) ρεπορτάζ στην Καθημερινή>

Τελικά, οι φόβοι των κατοίκων των Οινοφύτων επιβεβαιώνονται. Μεγάλη αύξηση των θανάτων από σπάνιες μορφές καρκίνου στην περιοχή την τελευταία εντεκαετία αποδεικνύει επιδημιολογική μελέτη του Πανεπιστημίου Αθηνών, η πρώτη του είδους στη χώρα μας. Ως κυριότερη αιτία θεωρείται η επί μακρόν πόση νερού, στο οποίο περιεχόταν εξασθενές χρώμιο, από τους κατοίκους των Οινοφύτων. Η έρευνα στην περιοχή συνεχίζεται έχοντας να αντιμετωπίσει την επιφυλακτικότητα όσων από χρόνια βλέπουν την προσπάθεια να συγκαλυφθεί η ρύπανση του Ασωπού αλλά και τον φόβο ότι η αποκάλυψη του προβλήματος θα διώξει τις επιχειρήσεις, άρα πολύτιμες θέσεις εργασίας από την περιοχή…

Η επιδημιολογική μελέτη, το πρώτο μέρος της οποίας ολοκληρώθηκε και ανακοινώθηκε χθες, πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ) από πολυπληθή ομάδα επιστημόνων, με συντονιστή το Πανεπιστήμιο Αθηνών και επιστημονική υπεύθυνη την καθηγήτρια Επιδημιολογίας στην Ιατρική Σχολή, κ. Αθηνά Λινού. Η μελέτη αφορούσε τη θνησιμότητα των κατοίκων του Δήμου Οινοφύτων (Οινόφυτα, Αγιος Θωμάς και μέρος του Δηλεσίου, 5.842 άτομα) κατά το διάστημα 1999-2009.

Τα ευρήματα της μελέτης επιβεβαιώνουν κατ’ αρχάς τη σοβαρή επίδραση που έχει στην υγεία των κατοίκων της περιοχής η διαμονή (ή και εργασία) σε μια βιομηχανική ζώνη, αλλά και η πολυετής ρύπανση του Ασωπού, των υπόγειων νερών, του υπεδάφους. Από τους 474 θανάτους που καταγράφηκαν στα έντεκα χρόνια που καλύπτει η μελέτη, οι 118 (περίπου το ένα τέταρτο) οφείλονταν σε καρκίνο. Σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό της Βοιωτίας, η θνησιμότητα των κατοίκων των Οινοφύτων από καρκίνο τη συγκεκριμένη περίοδο ήταν 14% μεγαλύτερη.
Το αξιοσημείωτο όμως δεν είναι η μικρή διαφορά στους θανάτους από καρκίνο ανάμεσα σε περιοχές του ίδιου νομού, αλλά οι τεράστιες διαφορές στο είδος του καρκίνου. Σύμφωνα με τη μελέτη, οι θάνατοι από σπάνιες μορφές καρκίνου είναι ασυνήθιστα υψηλοί: από καρκίνο του ήπατος κατά 1.472% (!) μεγαλύτερη συχνότητα από τη λοιπή Βοιωτία, από καρκίνο στο ουροποιητικό σύστημα γυναικών κατά 841%, από καρκίνο χειλιών και στόματος κατά 240% και από καρκίνο των πνευμόνων κατά 145%. Μικρότερες (από στατιστικής άποψης) διαφορές παρουσιάζουν άλλες μορφές καρκίνου, όπως η λευχαιμία (70% περισσότερο από τη λοιπή Βοιωτία), ο καρκίνος του εγκεφάλου (34%), ο καρκίνος του μαστού (34%), ο καρκίνος του προστάτη (28%) και ο καρκίνος του στομάχου (20%).

Διεθνείς μελέτες

Συνδέεται η αύξηση συγκεκριμένων μορφών καρκίνου με τη βιομηχανική ρύπανση της περιοχής των Οινοφύτων; Η διατύπωση της κ. Λινού είναι ιδιαίτερα προσεκτική, αλλά δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας. «Οι συγκεκριμένες, σπάνιες μορφές καρκίνου έχουν σχέση με την περιβαλλοντική ρύπανση. Διεθνείς μελέτες σε ζώα συνδέουν την πειραματική έκθεσή τους σε νερό που περιείχε εξασθενές χρώμιο με την εμφάνιση καρκίνων επιθηλιακού τύπου και ιστολογικές μεταβολές στο ήπαρ. Αρα, είναι λογικό να πούμε ότι οφείλονται στην επί μακρόν παρουσία εξασθενούς χρωμίου στο νερό των Οινοφύτων. Ωστόσο χρειάζεται περαιτέρω επιστημονική διερεύνηση, καθώς δεν αποκλείεται να έχουν συμβάλει και άλλοι παράγοντες, όπως η ρύπανση σε νερό και αέρα», εξηγεί η κ. Λινού.

Η δραματική αύξηση των σπάνιων μορφών καρκίνου παρουσιάζει αυξομοιώσεις στα 11 χρόνια της έρευνας. Το 2000 η αύξηση της θνησιμότητας από καρκίνο στα Οινόφυτα είναι κατά 56,6% μεγαλύτερη από τη λοιπή Βοιωτία. Μειώνεται λίγο μέσα στα επόμενα χρόνια για να κορυφωθεί στο τελευταίο έτος που εξετάζει η μελέτη, δηλαδή την περυσινή χρονιά: 92,5%!

Συνέβη κάποιο σημαντικό γεγονός πριν από αρκετά χρόνια, το οποίο οδήγησε στην κορύφωση των θανάτων από καρκίνο το 2009; «Ολες οι μορφές καρκίνου έχουν μεγάλο λανθάνοντα χρόνο. Από τη στιγμή που θα εμφανιστεί ο καρκίνος έως τη στιγμή που θα οδηγήσει στον θάνατο θα περάσουν πολλά χρόνια. Με την έννοια αυτή, η απότομη αύξηση των θανάτων το 2009 μπορεί να οφείλεται στην εκτεταμένη ρύπανση της περιοχής στα 1980-1985. Ωστόσο η εκτίμηση αυτή είναι σε κάποιο βαθμό παρακινδυνευμένη, καθώς οφείλουμε να εξετάζουμε ξεχωριστά κάθε μορφή καρκίνου, πρέπει να βρούμε πότε νόσησε ο κάθε θανών, πρέπει εν γένει να λάβουμε υπόψη πολλά ακόμα στοιχεία».

Ποια είναι η ευθύνη της Πολιτείας για την επί σειράν δεκαετιών έκθεση σε κίνδυνο των κατοίκων των Οινοφύτων; «Η πρώτη υποψία ότι το εξασθενές χρώμιο συνδέεται με την εμφάνιση καρκίνου διατυπώθηκε στα 1980», εξηγεί η κ. Λινού. «Στη χώρα μας, όπως και αλλού, μέχρι και τις αρχές του ’90 η έμφαση δινόταν στην ατμοσφαιρική ρύπανση, που είναι και πιο άμεσα ορατή. Η επιστημονική κοινότητα δεν είχε αντιληφθεί τι συνέβαινε, πόσο μάλλον το κράτος. Τώρα όλοι γνωρίζουν και έχουν αρχίσει να παίρνουν μέτρα, καθώς δεν υπάρχει η δικαιολογία της άγνοιας. Φοβάμαι όμως ότι τα αποτελέσματα των όσων συνέβησαν στις προηγούμενες δεκαετίες σε όλο τον κόσμο δεν έχουν ακόμα φανεί πλήρως».

ΚΕΝΥΑ>ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΚΑΙ ΜΕ ΦΥΛΑΚΗ ΟΣΟΙ ΧΡΗΣΙΜΠΟΙΟΥΝ ΠΛΑΣΤΙΚΕΣ ΣΑΚΟΥΛΕΣ
Οι Κενυάτες που παράγουν, πωλούν ή ακόμη και χρησιμοποιούν πλαστικές σακούλες θα βρίσκονται αντιμέτωποι στο εξής με ποινές φυλάκισης έως τεσσάρων ετών ή με πρόστιμα ύψους 40.000 δολαρίων, στο πλαίσιο του αυστηρότερου νόμου για τον περιορισμό της ρύπανσης από πλαστικά που έχει θεσπισθεί ποτέ στην υφήλιο.
Σύμφωνα με τον Guardian, o νόμος τέθηκε πρόσφατα σε ισχύ στην Κένυα, η οποία εντάσσεται πλέον επίσημα στην ομάδα των 40 και πλέον χωρών που έχουν προβεί σε ολική ή μερική απαγόρευση ή φορολόγηση των πλαστικών σακουλών μιας χρήσης. Μεταξύ αυτών των χωρών είναι η Κίνα, η Γαλλία, η Ρουάντα και η Ιταλία.

Πολλές πλαστικές σακούλες καταλήγουν στους ωκεανούς, προκαλώντας ασφυξία σε χελώνες και θαλασσοπούλια και γεμίζοντας το στομάχι δελφινιών και φαλαινών με σκουπίδια μέχρι να λιμοκτονήσουν.
«Αν συνεχίσουμε με αυτόν τον ρυθμό, έως το 2050 θα έχουμε στους ωκεανούς περισσότερο πλαστικό απ’ ό,τι ψάρια», προειδοποιεί ο Χαμπίμπ Ελ-Χαμπρ, ειδικός στα θαλάσσια απορρίμματα ο οποίος εργάζεται στην Κένυα, στο πλαίσιο του προγράμματος του ΟΗΕ για το Περιβάλλον.

Οι πλαστικές σακούλες, που σύμφωνα με τον Ελ-Χαμπρ χρειάζονται από 500 έως 1.000 χρόνια για να αποσυντεθούν, εισέρχονται και στην ανθρώπινη τροφική αλυσίδα μέσω των ψαριών και άλλων ζώων. Στα σφαγεία του Ναϊρόμπι, μέχρι και 20 πλαστικές σακούλες έχουν αφαιρεθεί από τα στομάχια αγελάδων που προορίζονταν για ανθρώπινη κατανάλωση.

Η νομοθεσία της Κένυας επιτρέπει πλέον στην αστυνομία να ασκεί δίωξη ακόμη και σε κάποιον που έχει απλώς στην κατοχή του μια πλαστική σακούλα. Ωστόσο η Τζούντι Ουαχούνγκου, η υπουργός Περιβάλλοντος της Κένυας, υπογράμμισε πως η εφαρμογή του νόμου θα αρχίσει από τους κατασκευαστές και τους προμηθευτές.

Αξίζει να σημειωθεί ότι χρειάσθηκαν τρεις προσπάθειες σε διάστημα δέκα ετών για να υιοθετηθεί τελικά η απαγόρευση, η οποία συνάντησε πολλές αντιδράσεις. Ο Σάμιουελ Ματόντα, εκπρόσωπος της Ένωσης Βιομηχάνων της Κένυας, υποστήριξε πως ο νέος νόμος θα κοστίσει 60.000 θέσεις εργασίας και θα εξαναγκάσει 176 κατασκευαστές να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους.   πηγή