Ήρωας της Κύπρου παίρνει επίδομα 48 χρόνια μετά τον Αττίλα: Το μαύρο καλοκαίρι του ’74

Δεν πίστευε στα μάτια του. Το email που πήρε τον ενημέρωνε, 48 χρόνια μετά, πως θα παίρνει επίδομα 200 ευρώ από τώρα και στο εξής κάθε μήνα, γιατί πολέμησε στην Κύπρο το 1974.
Και από τα ίδια αυτά μάτια άρχισαν να τρέχουν δάκρυα. Μακροβούτι στην προσωπική του ιστορία γι’ άλλη μια φορά. Λες και είχε ξεχάσει ποτέ…
Σήμερα στη Voria.gr o συνταξιούχος γιατρός, Ειδικός Παθολόγος του «Παπανικολάου», Μάριος Κατσούναρος μας εμπιστεύεται την ιστορία του.

Έχει πλέον κρεμάσει την ιατρική ποδιά, συνταξιοδοτήθηκε στις αρχές του 2017, μετά από 35 χρόνια υπηρεσίας – προσφοράς στα νοσοκομεία «Ιπποκράτειο» αρχικά και στη συνέχεια για περίπου τρεις δεκαετίες στο «Παπανικολάου», όπου ήταν Συντονιστής – Διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής.
Σήμερα, στα 69 του χρόνια, κάνει μια ήσυχη ζωή με την επίσης συνταξιούχο φιλόλογο σύζυγό του, Αγγελική Παρασίδου – Κατσούναρου, στο σπίτι τους λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη, στη Σουρωτή.

Έχοντας και την κυπριακή και την ελληνική υπηκοότητα, έλαβε ένα email τον περασμένο Δεκέμβριο από την Ένωση Κυπρίων Προσφύγων Ελλάδας για την απόφαση της Ελληνικής Κυβέρνησης να τους χορηγηθεί επίδομα για την προσφορά τους στα γεγονότα του ’74.

Συγκεκριμένα, πρόκειται για το ΦΕΚ στο οποίο αναφέρεται ότι το επίδομα που είχε δοθεί στους Έλληνες Καταδρομείς το 2020 που πολέμησαν στην Κύπρο κατά των Τούρκων εισβολέων, επεκτείνεται και στους Κυπρίους που έχουν ταυτόχρονα και Ελληνική Υπηκοότητα (την πήρε τη δεκαετία του ’90), ως αναγνώριση για την προσφορά τους. Κι όλα αυτά μετά από 48 χρόνια.

Μάλιστα, θα λαμβάνουν το ποσό των 200 ευρώ τον μήνα εφ’ όρου ζωής είναι ακατάσχετο και αφορολόγητο.
Όπως είπε, «δύο είναι τα απίστευτα. Μας θυμήθηκαν ενώ δεν ζητήσαμε κάτι και δεν πιστεύω ότι θα τα πάρουμε κι αυτά τα χρήματα! Και το έκανε η Ελληνική κι όχι η Κυπριακή Δημοκρατία! Και στην αρχή νομίζαμε πως είναι από τη… δεύτερη», μονολογεί. «Στην αρχή πιστεύαμε πως ήταν φάρσα, αλλά μετά, όταν μας έστειλαν τα ΦΕΚ, το πιστέψαμε».

Στην Κύπρο, σε προάστιο της Λευκωσίας, στον Άγιο Δομέτιο, ζει η κατά 6 χρόνια μικρότερη αδελφή του. Οι γονείς του έχουν φύγει από τη ζωή. Δυο φορές κάθε χρόνο πηγαινοερχόταν στην Κύπρο. Τώρα, πάγωσαν οι μετακινήσεις, λόγω της πανδημίας. Ελπίζει ότι θα ξαναρχίσουν.

Ο μίτος της ιστορίας του κ. Κατσούναρου μας πάει αρχικά στο μακρινό 1971 στη Λευκωσία. Τότε, τελειώνοντας το εξατάξιο Παγκύπριο Γυμνάσιο, στα 18 του, δίνει εξετάσεις για τα ελληνικά πανεπιστήμια και περνά στην Ιατρική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. 

Γιατρός ήθελε να γίνει. Κάνει την εγγραφή του, αλλά οι σπουδές μπαίνουν στον πάγο.

Καλείται να υπηρετήσει προηγουμένως στην Εθνοφρουρά της Κύπρου για τη στρατιωτική του θητεία. Άλλωστε, ήταν και προαπαιτούμενο για να σπουδάσει και να αφήσει τη Μεγαλόνησο.

Στα δύο χρόνια που ακολουθούν, μέχρι το 1973, θα εκπαιδευτεί και μάλιστα στα αντιαεροπορικά. Υπηρετεί στο 276 Τάγμα Πεζικού, που ήταν στην περιοχή Κοκκίνων – Λιμνίτη με έδρα τον Πύργο Τηλλυρίας, στα φυλάκια της Γαλληνής, τα οποία τώρα είναι στα κατεχόμενα εδάφη του νησιού.
Κατέβηκε για διακοπές…

Έρχεται στη Θεσσαλονίκη, μέσα στη Χούντα, τον Οκτώβριο του 1973 για τις σπουδές στο ΑΠΘ. Την επόμενη χρονιά, τελειώνοντας τις εξετάσεις του πρώτου έτους της Ιατρικής στις 12 Ιουλίου, κατεβαίνει στην Κύπρο στις 14 του μήνα για καλοκαιρινές διακοπές και τότε αρχίζουν όλα…

«Μόλις πατάω το πόδι μου στην Κύπρο, την επομένη, στις 15 Ιουλίου, εκδηλώνεται το πραξικόπημα της Χούντας με στόχο τον Μακάριο και η επιλογή του Σαμψών για Πρόεδρο.

Είναι ημέρα Δευτέρα, στις 8:30 το πρωί, εκδηλώνεται ταυτόχρονα σε διάφορα σημεία…», θυμάται ο κ. Κατσούναρος, νομίζοντας πως αφηγείται τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας. «Παντού στη Λευκωσία στρατός: στο Προεδρικό Μέγαρο, στην Αρχιεπισκοπή, στους δρόμους, στο αεροδρόμιο, στο ΡΙΚ… Το Προεδρικό χτυπήθηκε πρώτο, αλλά ο Αρχιεπίσκοπος και Πρόεδρος Μακάριος κατάφερε να διαφύγει…». […]
Η εισβολή των Τούρκων

Τα χειρότερα όμως είναι αυτά που έρχονται, αφού λίγα 24ωρα αργότερα ξεκινά η εισβολή των Τούρκων στο νησί, το Σάββατο 20 Ιουλίου με τον πρώτο «Αττίλα». Με γλαφυρότητα κι αγωνία ταυτόχρονα μας αφηγείται:

«Αεροπλάνα βομβαρδίζουν την Λευκωσία, το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, πέφτουν οι αλεξιπτωτιστές. Τα βλέπαμε από τον Άγιο Δομέτιο, κοντά στην “Πράσινη Γραμμή”. Θυμάμαι το ΡΙΚ -το ήλεγχε η Χούντα- να μεταδίδει στις 5 το πρωί πως σήμερα είναι του Προφήτου Ηλιού και καμιά κουβέντα για εισβολή… ενώ αυτή εξελισσόταν κανονικά.

»Στις 6:30 δίνεται η εντολή για επιστράτευση. Δεν ξέραμε πού να πάμε. Πήγα αρχικά στον αστυνομικό σταθμό της Πύλης Πάφου. Εκεί μας λένε να πάμε στο ΓΣΠ (Γυμναστικός Σύλλογος «Παγκύπρια»), το ποδοσφαιρικό γήπεδο της Λευκωσίας. Από εκεί μας στέλνουν στην Αθαλάσσα, όπου ήταν πολλά στρατόπεδα της Εθνικής Φρουράς. Και τότε μας στέλνουν στο Αεροδρόμιο…».

Διαβάστε περισσότερα στο voria.gr ΕΔΩ